حضور مسئولین یا کارشناسان روابط عمومی ادارات در فضای مجازی و در کنار مردم، این نوید را میداد که گامی برای رفع مشکلات برداشته شود اما شواهد و گلایه های مردم گویای بی اعتنایی مسئولین در برخی موارد نسبت به مطالبات عمومی در فضای مجازی است .
آسیب شناسی این رفتار در این مجال نمیگنجد اما نگرش منفی مسئول نسبت به مسئله "انتقاد" یکی از عوامل اصلی عدم پاسخگویی و ایجاد شرایط فعلی هست .
عموما در سایر نقاط کشور و بالاخص در شهر میانه ظرفیت برای پذیرش انتقاد پایین هست بویژه اگر موضوع رسانه ای شود. منتقد به مثابه ی یک دشمن تلقی میشود که هدفش تخریب مسئول بوده و بلا شک از طرف گروه خاصی هدایت شده تا تلاش های وی را زیر سوال ببرد . به عبارت دیگر "توهّم توطئه" در مقابل هر انتقادی محور دیدگاه مسئولین شده است .
طبیعتا وقتی کارد به استخوان میرسد و شخص از رسیدگی مسئول مربوطه ناامید میشود لاجرم دست به دوربین شده و با ثبت تصویر و ارائه توضیحات برای حل مشکل، دست به دامن مدیران کانالهای تلگرامی یا سایتهای اینترنتی میشود . به زبان ساده اقدام نکردن به موقع مسئول مربوطه ، مسبب این نوع واکنش ها میشود وگرنه این کارها وقت گیر هست و کسی به دنبال دردسر نیست . شکی نیست که این افراد و سایر قلم به دستان و فعالان اجتماعی میتوانند مثل سایر ریش سفیدان محافظه کار شهرمان ! سکوت کرده و فقط در زمان انتصاب مسئول با نصب بنر تبریک ، خودشیرینی کنند اما دلسوزی و نگرانی نسبت به آینده شهرمان این اجازه را به آنها نمیدهد .
به عنوان نمونه؛ در هفته های اخیر بحث "جلوگیری از تردد کامیون ها و وسائل نقلیه سنگین " در جاده تبریز -میانه مطرح هست ؛ تصاویر مختلفی از ایجاد ترافیک توسط خودروهای سنگین منعکس و نظرات متعددی در این زمینه مطرح شده است اما دریغ از یک واکنش جزئی توسط اداره راه و شهرسازی یا فرمانداری و حتی نمایندگان میانه در مجلس ! اگر نظر کارشناسی دستگاه مربوطه مغایر خواست و نظر عموم هست، چه ایرادی دارد که در قالب یک خبر هرچند کوتاه اطلاع رسانی شود یا چنانچه اقدامی در این راستا صورت گرفته به اطلاع مردم برسد. باور کنید، ابهت ،کارایی و اقتدار مسئول را با بی اعتنایی و غرورش نمی سنجند !!
پی نوشت :
هم وطن عزیزی در فضای مجازی نوشته بود :
" تعداد پست های مهم کشور و استانی را تا 3000 عنوان کرده اند و اگر تعداد شهدا را بر این آن تقسیم کنیم در خواهیم یافت که برای هر صندلی مسؤولان به طور متوسط به تعداد شهدای کربلا ، شهید وجود دارد. به عبارتی برای هر صندلی که مسؤولان ارشد کشوری و استانی بر آن تکیه زده اند، یک کربلا به پا شده است و چه بد مردمانی هستند اگر بر آن کرسی ها تکیه بزنند و یادشان برود که پایه های میزها و صندلی هایشان سرخ رنگ است و برای همان صندلی که رویش نشسته اند ، 72 نفر به خونشان غلتیده اند و اکنون در زیر خاک اند"
التماس تفکر!
