قافلان | شاید بتوان گفت که همه‌چیز از جلسه‌ی معارفه‌ی اعضای پنجمین دوره‌ی شورای اسلامی شهر میانه در فرمانداری شروع شد. "اعضای شورای شهر، جایگاه شورا را جدی بگیرند" این بخشی از سخنان شکری، فرماندار میانه است که در این جلسه خطاب به اعضای شورا ایراد شده و بازتاب منفی زیادی در افکار عمومی پیدا کرد. عده‌ای آن را تحقیر شورا نام نهادند و برخی به کشتن گربه دم حجله تعبیرش کردند. درست مثل کسی که کودکان بازیگوشی را به بازی بی‌سروصدا و شلوغ‌نکردن توصیه و تهدید میکند.
شاید بعد از آن بود که شهر و شهرداری به میدان جنگ سرد فرمانداری و برخی نهادهای دیگر میانه با شورای شهر بدل شد. مبارزه‌ای که زیاد رسانه‌ای نشده است.
مدتی از این معارفه‌ی سرد نگذشته بود که اختلاف‌ها بر سر انتخاب سرپرست شهرداری بالا گرفت و از میان دوگانه‌ی رجبی- رجیلی نظر برخی بزرگان به اولی نزدیک‌تر بود. اما شورا بعد از شنیدن برنامه‌های هر دو نامزد، غلام‌رضا رجیلی را با رأی قاطع به‌عنوان سرپرست شهرداری میانه انتخاب کرد و در پی آن بود که موجی از امید و نشاط در افکارعمومی میانه پیدا شد. امّا این نشاط دیری نپایید و به‌سبب رفتار ناشیانه از سوی شورا و کارشکنی‌های دیگر دستگاه‌ها دوام نیافت.
از یک سو فشار نهادهایی مثل فرمانداری بر سرپرستی رجیلی سایه افکنده بود و از سویی دیگر برخی اعضای شورا در کرج مشغول سرو کله‌پاچه و برگ با گزینه‌ی جدید شهرداری میانه بودند.
5مهرماه 1396- روز- داخلی - سالن هلال احمرمیانه؛
عسگر نصیری کلید طلایی شهر را تحویل گرفت و مهندس رجیلی پس از کش‌وقوس‌های فراوان و احضار به مراجع امنیتی و قضایی و چه و چه به تاکسی‌رانی میانه انتقال یافت.
و امروز چندماهی از شهرداری نصیری نوپا گذشته است. هرچند پوشیدن کتانی با کت‌وشلوار را نمیتوان سندی محکمه‌پسند بر موقعیت‌ناشناسی یک آدم دانست اما به‌قطع انتقال افراد کارکشته و کاردان -که تاروپودشان با برخی مسئولیت‌ها بافته شده- به واحدهای غیر مرتبط شهرداری و انتقال رجیلی به تاکسی‌رانی به جای به‌کارگیری مطلوب او در جهت ساخت‌وساز و عمران و آبادانی شهر، و چندین جابه‌جایی احمدی‌نژادی و شتاب‌زده‌ی دیگر در بدنه‌ی شهرداری قرائن و اماراتی‌ست بر موقعیت‌ناشناسی این شهردار تازه‌وارد.
حق این است که ارزیابی عملکرد شهردار جدید در این مدت کوتاه نباید بلندپروازانه بوده باشد اما در همین دوره کوتاه نیز غیر از اقدامات عجولانه و خام و چند قطعه عکس از خیره‌شدن به نقطه‌ای از آسفالت و زل‌زدن به‌تلی از ویرانی و زباله آن هم با هدبند، چیزی عاید مردم نشده است.
اما در این ضعف عملکرد، منصفانه نیست همه‌ی کاسه‌کوزه‌ها بر سر آقای شهردار شکسته شود. گویا ایشان قربانی یک رقابت ناپخته میان برخی نهادهای قدرت و بعضی اعضای شورای شهر شده است و جالب اینکه وی نیز در انتخاب بین طرفین درگیر، نهادهای دولتی را ترجیح داده است. هرچه که باشد او بنا دارد 15سال دیگر در این سیستم بماند.
شنیده‌های هفته‌نامه‌ی قافلان حکایت از این دارد که اراده‌ای در شورای شهر مبنی بر برکناری نصیری از شهرداری میانه پدید آمده و حتی گمانه‌زنی‌ها نیز برای انتخاب سرپرست جدید آغاز شده است.
ظاهراً محمود علیلو و افضل حسینخانی دو عضو شورای شهر؛ همانطور که در انتصاب نصیری دست بالا را در شورا داشته‌اند در برکناری وی نیز گوی سبقت را از دیگر اعضاء ربوده‌اند. از سویی دیگر منابع موثق از گراییدن جعفر شاهمحمدی، دیگر عضو شورا به سمت فرمانداری و بازی کردن نقش نماینده دولت در شورا خبر می‌دهند. جالب اینکه وی حتی به هیچ‌یک از جلسات خصوصی و غیررسمی که به ابتکار برخی اعضاء برگزار می‌گردد نیز، دعوت نمی‌شود.
با وجود همه‌ی این معادلات چندمجهولی امّا، شکری –فرماندار میانه- با برکناری نصیری مخالف است. این درحالی‌ست که مدت حضور خود او در فرمانداری ویژه‌ی میانه در هاله‌ای از ابهام قرار داشته و خبرها حاکی از انتصاب قادر جویا به‌عنوان فرماندار میانه است. با این وجود، شنبه‌ی هفته‌ی آتی، میانه میزبان هیئتی چهارنفره از استان برای تعیین تکلیف و رسیدگی به مسائل پیش آمده‌ی شورای اسلامی شهر میانه خواهد بود.
در ماه‌های گذشته علاوه بر اعتراض‌های مکرر فرمانداری به مصوبات شورای شهر که ابتکار عمل این نهاد برخاسته از آرای عمومی را گرفته، شهردار نیز با دهن‌کجی تمام با دستورعدم دریافت و ثبت نامه‌های شورا به دبیرخانه‌ی شهرداری، آتش‌بیارمعرکه شده است. شورای شهر نیز متقابلاً با اقداماتی از قبیل گرفتن ماده‌واحده‌ها و ابتکار عمل از شهردار، حسابی از خجالت رقیب در آمده است.
شاید برخلاف معمول سخن گفتن از تضییع حق مردم وسط این معرکه، لوث کردن واژه‌ی حقوق، این امتیاز هرگز محقق‌نشده‌ی تاریخ آدمی باشد. بنابراین به چند آرزو به جای شعار در پایان این گزارش بسنده می‌کنیم:
کاش نصیری شهردار مصالح شهر را به منافع خود و 15سال دیگر در سیستم‌ماندنش ترجیح دهد، کاش شورای شهر از این همه تصمیمات عجولانه در آمدوشدها برحذر باشد! و کاش نهادهای قدرت احترام رای مردم را نگهدارند و به آن به‌عنوان نماد مردم‌سالاری ارزش قائل شده و با برخورد مسئولانه اجازه‌ی نگاه معامله‌گرایانه به صندوق‌های رای را ندهند تا دیگر شاهد متراکم شدن و انفجار همه‌ی این نابسامانی‌ها در مشت محمود علیلو به رخسار علی اکبری در دفتر شهردار نباشیم.
7دی‌ماه 1396- روز- خارجی
در حالی که زاویه‌ی دوربین به سمت خرابی‌ها و زباله‌های ریخته شده در خیابانهای اصلی شهر می‌چرخد و مردم را که ناامیدانه از کنار آن‌ها می‌گذرند نشان میدهد، دوربین روی تکه‌کاغذی که در تلاطم بادتکان می‌خورد و جمله‌ای از بتهون روی آن هک شده است، زوم میشود: آنجا که زبان باز می‌ماند، موسیقی آغاز میشود.
نوای سوزناک و غمگینی فضا را پر کرده است...
