به اعتقاد من ميانه شهرستاني ويژه است نه صرفاً به خاطر اينكه در سردرب فرمانداري اش تابلوي شهرستان ويژه ميانه نوشته باشند.
من در این مدت كه در ميان اين مردم هستم دلايل زيادي بر اين ادعاي خود دارم.
نمونه اش مراسمي بود كه هفته پیش براي بزرگداشت و تجليل از قهرمانان ورزشي برگزار شد مراسمي با 800 نفر ميهمان ورزشكار و ورزش دوست به ميزباني خانواده اي كارآفرين و خيّري به تمام معنا در همه عرصه هاي اجتماعي ، عمرانی، فرهنگي و ورزشي.
شايد براي خيلي ها دوراز ذهن باشد كه چگونه ممكن است خانواده اي هم دست خير در مدرسه سازي داشته باشد همزمان دست ياريگرش برسر كودكان معلول ذهني مركز امام علي (ع) كشيده شود و در كنار آن به فكر آزاد كردن جوانان اين مرز و بوم از چنگال عفريت اعتياد در دهكده رهايي باشد و مهمتر از همه با وسع نظرش به آينده جوانان منطقه اش بنگرد و چنان چتر حمايت خود را بر سر تلاشگران عرصه ورزش قهرماني باز كند، گويي كه مسئوليتی غير از اين ندارد.
احساس مسئوليتي كه از صدق دل و بدون هيچ چشم داشت و در كمال گمنامي در حال انجام دادن است و نتيجه آن تقويت بنيه هاي ورزشي و افتخارآفريني بيشتر ورزشكاران شهرستان، الگوسازي براي نسل هاي بعدي و جذب جوانان به ميادين ورزشي و دوري آنها از مراكز آلودگی و تباهي ، ايجاد شور و نشاط ورزشي و اجتماعي ، تقويت سرمايه اجتماعي و بسیاری آثار مثبت پيدا و پنهان ديگر. به نظر شما اين يك كار ستودني و يا به عبارت ديگر يك كار ويژه نيست؟
شهرستاني كه خيرين مدرسه سازش در كمتر از دو سال تعداد 10 باب مدرسه ساخته اند و مي دانيد كه با بناي هر مدرسه چه اندازه سايه تاريك جهل عقب مي نشيد و چه مقدار فرشته زيباي آگاهي به سوي نونهالان فرشته گون پر مي گشايد و چه تعداد زندان درش تخته مي شود و ...
راستي چند درصد مردم اين خيرين را مي شناسند و اصلاً اينها خود تمايلي براي خودنمايي و شناخته شدن دارند؟ قطع يقيين نه . آيا اين يك كار ويژه نيست؟
گلزار مومنين ميانه هم از حيث فضايي محيطي و هم از نظر مديريت و رسم و رسوم جاري حداقل تا جايي كه من مي شناسم یک مدیریت ویژه است که از طریق یک نهاد مردمی اعمال می شود .
شاید خیلی ها نشنیده باشند که سال گذشته 90 نفر انسان در بند که در سایه سهل انگاری و جرایم غیر عمد دور از خانواده بودند بوسیله انجمن حمایت از زندانیان شهرستان به پرواز در آمده و آزاد شدند این مهم مقدور نمی شد جز با حمایت مردم آزاده و نوع دوست میانه .
شهری که هیئت رزمندگانش در شب احیاء با دستان گرم و صمیمی اعضایش 7 هزار غذا طبخ ودر بین عموم پخش می کند و فضای عطرآگین جبهه وشهادت و معنویت را در شهر می پراکند . یک کار ویژه است.
نکته جالبی برایتان بگویم از ویژگی های میانه، اینکه موسسات بزرگ و کوچکی که کمر همت بسته اند به یاری طبقه ضعیف و نیازمند به همراه سازمان های حمایتی سال گذشته به اندازه وصول مالیات دولت در شهرستان کمک جمع آوری کرده و خدمات ارائه داده اند شاید اینها که گفته شد، همه ی کارهای ویژه مردم این دیار نباشد ولی برخود فرض می دانم که به همین مقداری که تاکنون به آنها رسیده ام تبریک بگویم که در عمل به دستور الهی که در آیه 48 سوره مائده می فرماید فاستبقوالخیرات الی الله مرجعکم جمیعا (در نيكيها بر یکدیگر سبقت جویید بازگشت همه شمابه سوی خداست ) پیش قدم شده اند.
اما میانه ویژگی های دیگری هم دارد که شاید در نوع خودش بی نظیراست و اي كاش این ویژگی هارا نمی داشت والبته نه در حیطه کاری مردم که در حیطه کاری مسئولین از بابت کارهای کرده ونکرده کارهای ویژه ای که از سبقت در خیرات در آنها خبری نیست . سبقت در مصادره هر خدمتی است که نظام و دولت به برکت خون شهدا در هر گوشه این شهرستان انجام میدهد و تبلیغ هر آن چیزی که هنوز به مرحله عمل در نیامده است بنرهای رنگ و وارنگی که به هر بهانه ای به لب و لوچه شهر می آویزند و زحمت مضاعف برای عزیزان زحمتکش شهرداری که باید سرو سامانی دوباره به شهر دهند.
