سالهاست که مردم میانه چشم انتظار تغییری اساسی در بافت شهر هستند ولی با وجود قول ها و شعارهای بسیار همچنان منتظرند تا طرحی در شان این شهر اجرا شود. ولی دریغ از یک حرکت در خور تحسین!
اصلاح بافت فرسوده اطراف امامزاده اسماعیل(ع) سالهاست که شعار تبلیغاتی شوراها و گاهاً نمایندگان شهرستان بوده و هست ولی تقریبا بیش از تمامی طرح های گفته شده روی آن مانور داده شده است. از فرمانداران دوره های پیشین بگیرید تا معتمدین محلی برای اجرای این طرح وعده های سرخرمن زیادی داده اند اما مردم کوچک ترین حرکتی برای اجرایی شدن آن ندیده اند. طرح اصلاح بافت فرسوده اطراف حرم، به عنوان کلید واژه بسیاری از وعده های عمرانی مسئولین شهری شده و هر زمان که عرصه را بر خود تنگ تر می بینند از این طرح خیالی سخن می رانند و با رو کردن قرار داد و اسم بردن از شرکت های متعددی که بسیاری از آنها وجود خارجی ندارند، برای خودشان بیلان کاری و عملکردها نوشته و تحسین ها شنیده اند. اما آیا واقعاً این طرح اجرایی خواهد شد؟ موانع عدم تحقق این امر کجاست؟ آیا مردم استقبال نمی کنند؟ یا مسئولین اراده ای جدی ندارند؟پرسش های خبرنگاران بی پاسخ می ماند. پیگیری ها به جایی نمی رسد. برخی اعضای شورای شهر مردم و ساکنین اطراف را متهم به کارشکنی و ... می کنند. برخی دیگر ناهماهنگی های اداری را مسئول می دانند. و گروه بعدی مسئولین رده بالای شهر را متهم به دخالت و کارشکنی می کنند. به هر حال هرکس در این میدان ساز خودش را می زند و در نهایت این مردم هستند که سالها ویرانه های اطراف حرم را می بینند و به فرزندان خود داستان ها می سازند از رویاهای مردم این شهر برای گشایش مشکلات عدیده این منطقه. و مسئولین شهرداری که منتظرند تا در زمان مناسب سناریوی دیگری را کلید بزنند و به نام اصلاح و بهسازی اطراف حرم، داستانی جدید سرهم کنند و مدتی سر مردم را با آن گرم کنند و گویی این طرح نافرجام هم به داستان ناتمام آوردن اتوبان به میانه می ماند که برای دوره های متمادی دستمایه وعده های تبلیغاتی رقبای انتخاباتی بود بی آنکه فرجام خوشی برای مردم داشته باشد.
