ما ساکنان زمین هستیم ، نه مالکان آن
اما خداییش کسی اگر مالک زمینی هم باشد این بلا را سرش نمی آورد ، روزگاری آرزوی کوهنوردان میانه احداث پل کوهنوردی در گئچیلیک بود ، اما مثل بیشتر پروزه ها و برنامه ها فقط پروزه ای به انجام می رسد تا نامی بر سر زبانها بیافتد و پس از آن متولی برای نگهداری و رسیدگی و . . . پیدا نمی شود !
طبیعت زیبای گئچیلیک قربانی بی برنامگی و آشفتگی و عدم مدیریت متولیان احداث پل کوهنوردی شده و شاید اگر بدین روال پیش برود در سالهای نه چندان دور مناظر زیبای زیر را نبینیم.
تقدیم به اعضاء سایت صدای میانه و تمام کسانی که تیتری برای این مطلب می زنند
تقدیم به تمامی شهدای میانه که رفتند تا ما ایرانی آباد داشته باشیم ، اما !
این کلبه نه مطعلق به یک روستایی و نه یک چوپان !
این پینه ای است که متاسفانه تعدادی معلوم الحال همواره دور خود و اندیشه خود کشیده اند
کسانی که به دیوار عادت کرده اند!
آنان طبیعت و کوه را از آن خود می دانند و بخود حق می دهند طبیعت بکر را برای چند لحظه خوشگذرانی بدینوسیله آلوده کنند.
هر تحته سنگی که در طبیعت جابجا می شود هزران زندگی را نابود می کند حتی اگر این زندگی ، زندگی یک مورچه باشد !
تخریب طبیعت به این راحتی ! حداقل عوارضی ، نوسازی و . . . متاسفم
بدون شرح
هر نفر یک اجاق شعار دوستداران طبیعت
نوشتن شرح برای ان تصویر خیلی سخته باور کنید !
همه جور امکانات رفاهی مهیاست
باور کنید با این روال از طبیعت گئچیلیک خاطره ها و عکسها بجا خواهد ماند ، در این هیاهوی شورا ها و . . .ای کاش برای گئچیلیک هم شورای روستا ، شهر یا شورای طبیعت و یا هر چیز دیگری انتخاب می شد تا حداقل تخریب طبیعت قانونی انجام پذیرد !
این کوهستان مطعلق به تمام مردم ایران و خصوصا میانه است شما هم حق دارید نسبت به تخریب محیط زیست و سرمایه ملی اعتراض داشته باشید
این حق شماست اما اگر تعداد بازدید بیشتر از نظرات باشد یعنی ما به راحتی از حق خود می گذریم فقط همین
