دو اقرار تلخ در یک هفته

 

پایان هفته گذشته و آغاز هفته ای که در آن قرار داریم با دو اتفاق نادر برای شهروندان میانه ای همراه بود. دو مسئول برخلاف سنت ناپسند کتمان و انکار که رویه اغلب مدیران جامعه ماست در برابر چنان شواهد و قراین محکمی از بدیهیات قرار گرفتند که به ناچار مجبور به تأیید انتقادها و تصدیق وجود ضعف ها و کاستی ها و اقرار به ناتوانی در انجام درست و موفق مأموریت ها و برنامه های سازمان متبوع خود شدند.

پرده اول این رخداد کم سابقه - اگر نگوییم بی سابقه - را شهردار میانه رقم زد و در گزارش کوتاهی که از عملکرد بودجه سال 92 شهرداری ارائه کرد به عدم موفقیت در تحقق بودجه امسال شهرداری اذعان و اعلام داشت که عملکرد بودجه سال جاری با کسری حدود 40 درصدی مواجه شده است. این سخن بدان معناست که تقریباً نیمی از برآورد تدوین کنندگان غیر واقعی و خیالپردازانه بوده است.

خرده فروش در حالیکه قیافه ای حق به جانب گرفته بود تحقق کامل بودجه سال جاری را به سال آینده حواله کرد و گفت که چون شهرداری موفق به فروش زمین ها و املاک مازاد خود که برای فروش در فهرست منابع درآمدی بودجه 92 قرار گرفته بودند نشده است لذا آن بخش از رقم 20 میلیاردی بودجه مد نظر شهرداری میانه که قرار بود از محل این فروش ها تأمین شود محقق نشده و همین امر کسری 5 میلیارد تومانی را باعث شده است ضمن اینکه از 15 میلیارد دیگر تا روزهای پایانی اسفندماه تنها حدود 13 میلیارد عملیاتی شده و مضاف بر آن 5 میلیارد 3 میلیارد تومان دیگر نیز در سایر ردیف های درآمدی کسری رخ داده است. که البته همین اعداد و ارقام ادعایی هم با توجه به سابقه ادعاهای نه چندان معتبر شهرداری در یکی دو سال اخیر در هاله ای از تردید و ابهام قرار دارند.

این اعتراف تلخ نشان از بلندپروازی های ساده انگارانه مدیران مالی شهرداری و ضعف اطلاعات علمی و فنی کارشناسان و تئوریسین های بودجه ریزی این نهاد دارد. اواخر سال گذشته مردم میانه با شنیدن خبر افزایش تقریباً دو برابری بودجه شهرداری در فضایی از شک و تردید بین حالتی از نگرانی و خوشحالی مردد ماندند و ندانستند که به سراب پوسته شکنی شجاعانه! شهرداری دل خوش کنند یا از خیالپردازانه بودن خیز بلند مدیران شهرداری به سوی یک رقم نامعقول در شرایط نامساعد اقتصادی کشور بیمناک باشند!

اگر کلیت بودجه را در نگاه کلان معیار توفیق یا شکست شهرداری میانه در عملکرد سالانه در نظر بگیریم با تعمیم این شاخص به زیربخش های بودجه و دیگر موضوعات و زمینه های عمل این نهاد فراگیر می توانیم ادعا کنیم که پیش بینی های ناظران امور و آگاهان به مسائل مدیریت کلان شهری و نگرانی های آن ها از تصمیمات غیرکارشناسی و عجولانه شورای شهر و مدیران شهرداری بی دلیل نبوده و امروز آن ها که عادت به شمردن جوجه های آخر پاییز دارند نشانه های امیدوار کننده ای از رضایتمندی در چهره هایشان به چشم نمی خورد.

پرده دوم سناریوی اعتراف مسئولان در شهرستان میانه در حوزه بهداشت و درمان و این بار اما از زبان مقامی بالاتر در حد وزیر دولت رقم خورد و به بسیاری از حرف و حدیث ها و فرافکنی های مسئولان جزء شهرستانی در این باره نقطه پایان گذاشت.

اقرار صریح و علنی وزیر بهداشت به غیرقابل قبول بودن وضعیت سیستم درمان و نا مناسب بودن امکانات بهداشتی و درمانی شهرستان شاید نقطه آغازی باشد برای پذیرفتن حجم انبوه انتقادات و اعتراضات بحق و صادقانه مردم و دلسوزان شهرستان به عملکرد این نهاد بسیار حساس و خطیر که مدت هاست در غبار تکذیب و انکارها و حاشا و کلّاهای مدیران ناموفق شبکه بهداشت و درمان میانه زیر سایه لاپوشانی قرار گرفته بود.

گفتن این جمله کاملاً روشن و واضح که " خدمات بهداشت و درمان از جمله اورژانس در شان مردم میانه نیست" یا "اظهار تأسف از تأخیر 7 ساله در بازسازی بیمارستان امام ^(ره)" (سایت فرمانداری میانه) و سایر اشکالات و نقایص متعددی که از زبان وزیر مربوطه بیان شد گواه روشنی بر این مدعا بود که مردم صبور و نجیب شهرستان میانه با وجود همه سهم بزرگ و ارزشمندی که در صحنه های ثبات و پایداری نظام اسلامی ایفا کرده اند در اثر بی مبالاتی های چندین ساله مسئولان ناکارآمد شهرستانی  مجبور به تحمل این کاستی ها در طول سالیان دراز بوده اند و این اجحاف غیرمسئولانه گناه نابخشودنی است که مسببان آن باید به خاطر این کوتاهی از مردم مؤمن و متعهد میانه عذر و حلالیت بطلبند.

حال باید دید واکنش و تدبیر مسئولان ارشد شهرستان و مقامات عالی رتبه استانی و کشوری در قبال این اقرار و اعتراف های صریح مسئولان دستگاه های مذکور به چه ترتیب خواهد بود و با چه رویکردی در مقابل انتظارات عمومی قرار خواهند گرفت؟

 

مطلب مرتبط:

بودجه جاه طلبانه شهرداری میانه برای سال آتی

خدمات بهداشت و درمان از جمله اورژانس در شان مردم میانه نیست