سازمان های بازیچه
نویسنده:کاظم مشایخی/مدرس دانشگاه
امروزه در جهان هیچ کشوری حق ندارد از انژری هسته ای استفاده کند مگر آنکه رضایت چند کشور جهان را جلب کرده باشد و اگر هم کشوری بخواهد بدون هماهنگی با این کشورهای سلطه گر، به حق قانونی خود بر اساس قوانین بین المللی دست پیدا کند،با انواع مشکلات در ابعاد گوناگون روبه رو می شود .
این در حالی است که هم اکنون بسیاری از کشورهای جنگ طلب آنقدر از این صلاح کشتار جمعی هسته ای در اختیار دارند که اگر روزی تصمیم به استفاده از آن بگیرند ، برای انهدام کره زمین کفایت می کند . اکنون بیشترین میزان جنگ را از سوی رژیم اشغالگر قدس شاهد بوده ایم . اگر جنگهای پس از جنگ جهانی دوم را بررسی کنیم ، بیشترین تعرض و تهاجم به کشورها از سوی اسراییل اتفاق افتاده است . اسراییل با مصر ، سوریه ، لبنان و مردم فلسطین در گیر شده و حتی کشورهای بسیار دورتر از مرزهای خودش را نیز تهدید نظامی کرده است . تعداد قابل توجهی بمب اتمی در اختیار دارد و نه تنها هیچ کشور و سازمان بین المللی نگران اقدامات جنگی این رژیم نیست ،بلکه به صورت آشکار و نهان مورد حمایتهای نظامی ، سیاسی ، اقتصادی و رسانه ای قرار می گیرد .
با توجه به این مقدمه ، به نظر می رسد بایانات مقام معظم رهبری در خصوص بی اعتمادی به 1+ 5 و مذاکرات قابل باور باشد . بی شک آمریکا کارشکنی می کند ، انگلیس موذیانه مانع توافق می شود ، فرانسه آشکارا رو به روی ایران می ایستد و در کشورها نیز یکی به میخ و یکی به نعل می زنند . باید ببینیم چرا همچنان مذاکرات به نتیجه نهایی نمی رسد و برای بار دیگر این مذاکرات تمدید می شود . مهمترین نکته جریان سازی هایی است که تا کنون کشورهای 1+5 علیه ایران انجام داده اند . جوسازی این کشورها به اندازه ای معرضانه بوده که اگر قرار باشد یک باره به توافق برسند ، در برابر افکار عمومی پاسخگو نخواهد بود که چرا با آن شدت علیه ایران تصمیم گرفته اند و اکنون با این نرمش عقب نشینی کرده اند .
بنابراین باید مذاکرات ادامه یابد تا بارها از ادبیات مذاکرات سخت و نفس گیر استفاده شود و در نهایت بگویند که با مذاکرات با سختی به نتیجه رسید . نکته دیگر نقش رژیم اشغالگر قدس است . اگر چه اسراییل نیز دیگر تاثیر گذاری سالهای گذشته را بر دیگر کشورها ندارد و دیگران نسبت به آن بدبین شده اند ، اما هنوز هم تاثیر گذاری دارد و با ابزارهای اقتصادی که از طریق شرکتهای چند ملیتی در اختیار دارد ، بر کشورهای جهان حتی کشورهایی که اقتصاد و سیاست جهان را مدیریت می کنند ، فشار می اورد .
بی شک مذاکرات به نتیجه می رسد . به نوعی که تحریم های ایران برداشته می شود و در اختیار غنی سازی برای ایران محترم شمرده می شود و حتی اگر در آینده شرکتهای بزرگ اروپایی و حتی آمریکایی در اقتصاد ما حضور فعال داشتند و حتی برای ما نیروگاه هسته ای ساختند ، نباید زیاد تعجب کنیم ،چرا که آنها متوجه شده اند ایران می تواند بازار اقتصادی خوبی باشد که بر بحرانهای اقتصاد انها اثر مثبت بگذارد . اگر به گروههای اقتصادی که ایران سفر کرده اند نگاهی بیندازیم و ببینیم که در بین آنها شرکتها بزرگ آمریکایی نیز حضور داشته اند فباید بدانیم که این حضور بی حساب و کتاب ممکن نیست مگر آنکه از قبل روی آن برنامه ریزی شده باشد.