امروز حالی دگرگون دارم و با دلی گرفته به گذشته ام فکر می کنم، گذشته ای که شاید می توانست برای حال و آینده ام آرامشی درونی به ارمغان داشته باشد ولی از هر نقطه جلوی ضرر را بگیریم سود برده ایم.
آنکه آب بیشتر ببیند شناگر بهتری می شود به طریق معمول آنکه بوی گناه بیشتر به مشامش برسد وسوسه ی بیشتری به سوی گناه دارد و آنکه دور از گناه باشد مبرا از گناه است درسته که اگر گناه مثل آتش بود و هر کس نزدیکش می شد احساس سوزش کرده و کسی گناه نمی کرد اما ظاهر گناه فریبنده است و مغلوب کننده عقل و غالب کننده امیال. مرتکبینش در زمان ارتکاب گناه، ناخواسته از توجیه غلطی که از امیال شیطانی برمی خیزد تبعیت میکنند و تکرار آن باعث دور بودن از حقیقت در مورد آن گناه بخصوص می شود، جالب اینجاست که شخص آلوده به آن گناه، توجیه غلط را باور می کند و آن را اشاعه می دهد.
دنیا دار مکافات است یعنی مکافات بدیها را در این دنیا خواهیم دید. این دنیائی که بنوعی همان جهنممان است و تا زمانیکه مرتکب گناه شویم در اینجا خواهیم ماند و مکافات گناهانمان را خواهیم داد و تنها راه رهائی مان از این دنیا و بازگشت به بهشت، رسیدن به کمال با انجام کارهای نیک است. طبق آیه قرآن که هرکس نیکی کند چند برابر نصیبش می گردد و هرکس بدی نماید به همان اندازه مکافات خواهد دید یعنی مثلاً اگر من به کسی بدی نمایم "باید" دقیقاً در شرایط شخصی که بدی دیده است قرار بگیرم و مورد بدی قرار بگیرم در غیر اینصورت عدالت برقرار نخواهد شد یا اگر من پولی از کسی بردارم در آن دنیا برداشتن یا برنداشتن پول معنایی نخواهد داشت زیرا پول در این دنیا تعریف شده است پس باید من در جسم و شرایط فرد مقابل قرار بگیرم و عیناً همان پول در همان شرایط از من برداشته شود تا مکافات عادلانه باشد.
پس بیائید تصمیم بگیریم با تمام وجود توبه کنیم و با خود عهد ببندیم که هرگاه متوجه شدیم عملی از ما گناه است همان لحظه متوقفش کنیم و دیگر گناه نکنیم و گناه کارانی را که دستشان از این دنیا کوتاه شده یا زنده هستند و نادم، نادمی که واقعاً برای جبران گناهانشان دریغ نمی کنند، حتی اگر متوجه ندامتشان نشویم از صمیم قلب ببخشیم تا شاید دیگران هم از گناهانمان بگذرند.. و تأثیر مثبتش را در زندگیمان بیشتر احساس کنیم.
