بسمه تعالی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه آبروی شهرمان است!
با سلام و عرض ادب
مقاله اخیر جناب مهندس نائبی عزیز در مورد واحد میانه که صد البته از روی دلسوزی نوشته شده است و نیازی به گفتن هم ندارد، حقیر را بر آن داشت تا چند نکته ای را فقط محض یادآوری و بصورت کاملا صمیمانه با دوستان عزیز در میان بگذارم.
1- همه ی ما اذعان داریم که نه تنها واحد میانه بلکه هر اداره، موسسه و یا ارگان دیگری که در شهرمان وجود دارد آبروی ماست بنابراین با مطرح کردن مسائل حاشیه ای که در کامنت های دوستان در مقاله اخیر جناب مهندس نائبی آورده شده است، بیشتر از اینکه دردی را دوا کند، خود زخمی دیگر بر پیکره ی واحد می زند و خدایی نکرده نه تنها آبروی واحد بلکه آبروی شهرمان در خطر می افتد و چه بسا تاکنون افتاده است!
2- برخی از مطالب که در کامنتها آورده شده است بیشتر «عذر بدتر از گناه است» چرا که ما می دانیم انسان شریف در مقابل هر تهدید و تحدیدی حاضر به خیانت نخواهد شد (خصوصا در مسئله ی اخاذی نمره! برای آقازاده ها). بنابراین این حالت خود بخودی محکوم به ایراد است (البته حقیر هم، شرایط دوستان را درک می کنم ولی در هر حال قابل قبول نیست!).
3- شکی نیست واحد میانه هم مثل واحد های دیگر در سالهای اخیر دچار مشکلاتی شده است و این هم تا اندازه ای به سیاستهای کلی دولت اخیر و سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی بر می گردد. ولی اغراق نیست اگر بگوییم تک تک افرادی که به نوعی با دانشگاه در ارتباطند بی تقصیر نبوده اند و شاید اگر هم کم کاری یا خطایی بوده است آنها نیز با سکوت بی مورد خود، آب در آسیاب مشکلات ریخته اند.
4- همه و بویژه مسئولان اصلی شهر اعم از امام جمعه محترم، فرماندار ویژه ی ارجمند و نمایندگان گرانقدر مجلس شورای اسلامی نیز به نوعی باید دربرابر مشکلات دانشگاه پاسخگو باشند که ان شاء ا... تا حالا هم چنین بوده است.
5- اگر اعضای هیئت علمی و کارکنان محترم خود را بریّ از هر مشکلی می دانند و مشکلات بوجود آمده را فقط از جانب هیئت رئیسه واحد فرض می کنند، جای تعجب است که چرا این همه سال سکوت کرده اند! بنا به قول معروف اگر مظلومی نباشد ظالمی هم نخواهد بود!
6- برخی از مسائل جرئی و در عین حال مهم، نیاز به رسانه ای شدن ندارد و اگر دوستان خواهان بهبود وضعیت هستند و البته ان شاء ا... که هستند، می توانند در درون واحد بین خودشان در فضایی کاملا محترمانه، براحتی حل و فصل نمایند.
7- ما همه باور داریم که راستی را شکستی نیست و اگر در قول خود صادق باشیم می توانیم به راحتی همه مشکلات احتمالی را به حول و قوّه ی الهی حل کنیم.
8- اما در آخر، حقیر فکر می کنم که مسائل مطرح شده بیشتر مشکل فکری و نرم افزاری هست تا انسانی و سخت افزاری. بیایید با خودمان کمی روراست باشیم! ما بخوبی می دانیم که زمان زیادی لازم هست تا یک تفکر جدید مبتنی بر اصول مدیریتی و همه جانبه بر واحد حاکم شود تا این فرهنگ غلط و متاسفانه اپیدمی شده و البته بوجود آمده از سالهای دور، از بین برود (مهم اینست که اگر بخواهیم دیر یا زود از بین خواهد رفت).
دست هر خدتمتگزار به خلق را با خلوص می فشاریم و همیشه قدردان او خواهیم بود و به این جمله ایمان داریم:
«اگر نقد می شویم باید خدا را شاکر باشیم، چرا که هنوز هم کسی هست که به فکر پیشرفت ماست!»
با سپاس-علی خانی
