فردا که پای صندوق های رای میرویم همراه با انتخاب رئیس جمهور، خودمان را هم انتخاب کنیم. خودمان را چنان انتخاب کنیم که پیروز این روزها ما باشیم. دوستان؛ فردای انتخابات رئیس جمهور منتخب چه حسن روحانی باشد و چه نباشد، پایان دنیا نخواهد بود، آن روز هم مثل همه ی روز ها، روزی نو خواهد بود و آغاز روزگاری نو.
کاش همان روزگار بهتری باشد که منتظرش هستیم.
دنیای جدیدیست، صفحه های رنگی نورانی در دستانمان، دلهایمان را کنار هم قرار داده، چند وقتیست کنار هم در تلاشیم تا کسی را انتخاب کنیم و بار مسئولیت اداره امور تماممان را دوباره برای چهار سال بر عهده اش قرار دهیم و کاش دوباره او را تنها نگذاریم و این ما هستیم که او را انتخاب می کنیم، یک روز، یک هفته، یک ماه؛ شب و روز تلاش کردیم، احساس مسئولیت کردیم، صبورتر شدیم و بیشتر یکدیگر را تحمل کردیم، تا توانستیم متن و عکس و فیلم برای هم ارسال کردیم، با خیلی ها بحث کردیم، از خیلی ها دلخور شدیم، گاهی آنچه می شنیدیم برایمان قابل باور نبود، گاهی خنده دار بود و گاهی دلخورمان می کرد، وقت هایی هم بود که قلبهایمان همزمان تندتر می زد اما حوصله کردیم که انتخاب مهمی در پیش داشتیم.
کاش همیشه انتخابات باشد تا کنار هم باشیم، کاش همیشه بدانیم آنی که دارد انتخاب می کند ما هستیم، ما هستیم که تصمیم می گیریم چگونه ملتی باشیم، آشغال در خیابان بریزیم یا نه؟ دو خط بیشتر بخوانیم یا نخوانیم؟ انتخاب می کنیم راه را برویم یا بیراه را و این ما هستیم که دوباره تصمیم می گیریم.
روزهای شیرینی بود، آنقدر شیرین که گاه آروز می کردم کاش همیشه انتخابات باشد و ترانه ای از وطن، از خانه، از سقف مشترک، از کلاس و درس و از هرآنچه ما را کنار هم جمع کرده همصدا بخوانیم.
دوستان بیایید انتخاب کنیم که همیشه اینگونه کنار هم احساس مسئولیت کنیم و همصدا بخوانیم و همراه هم بسازیم و یادمان نرود این ما بودیم که آن یک نفر را انتخاب کردیم و ما بسیار بیش از او مسئولیم، بیایید هر روزمان روز درک دشواری وظیفه برای ساختن آن روزگار بهتر باشد.
بیایید انتخاب کنیم ما پیروز این میدان باشیم.
