از شب نیمه شعبان یعنی شب تولد امام زمان تا الان عید برای شیعیان تبدیل به عزا شده است با این جنایتی که پیروان سقیفه انجام دادند...
حالا بیشتر میفهمم که امام حسین علیه السلام چه کشیده؟
حالا بیشتر میفهمم که حضرت سجاد چرا تا آخر عمر گریه میکرد؟
حالا بیشتر میفهمم که چرا بازماندگان کربلا تا یک، دو سال بعد از کربلا بیشتر زنده نماندند؟
حالا بیشتر میفهمم که چرا سر منبر روضه خوان میگفت هیچ مصیبتی به مصیبت اباعبدالله الحسین نمیرسه؟
حالا بیشتر میفهمم که چرا هنوز عزادار حسینم؟
حالا بیشتر میفههم چرا شیعه ام؟
چون ولایت علی دارم
چون شهید راه ولایت بی بی فاطمه الگوی من است
چون حسینی وار هستم
چون عشق امام زمان در دل دارم
چون حامل والاترین و بزرگترین عشق در دنیا هستم ...
و شهادت هم بزرگترین جواب این عشق و محبت است
خدا رو شکر که شیعه ام
خدا رو شکر که هنوز بعد از 1400 سال از جنازه ی ما هم میترسند
خدا رو شکر که جنازه هایمان را مثل شهدای کربلا تیکه تیکه میکنند
خدا رو شکر که بعد از مرگ هم هنوز به ما سنگ و چوب میزنند
خدا رو شکر که زندگیم کپی زندگی اربابم حسین هست