عدم شفافیت در میزان اختصاص بودجه به روستاها و شهر های شهرستان و لزوم استفاده از نیروهای با انگیزه در بخشداری و فرمانداری
با سلام
مشکلی که از نظر بنده وجود دارد فرمانداری بطور شفاف بودجه اختصاصی و محقق شده روستاها ، بخش، شهرهای کوچک شهرستان منتشر نمیکند ، یکی از ارکان مبارزه با فساد ، توسعه و ابادانی ، ایجاد شفافیت هست که منجر به نظارت مردمی میشود که این به نوبه خود بهره وری بالا میبرد . البته خلا قانونی ، خود انگیزه ای برای تخلفات میشود ، بنظر بنده ایجاد سود قانونی و مشخص شده برای پروژه ها و ... ایجاد مزایا ، خود میتواند انگیزه تخلفات پایین ببرد . مبارزه با فساد نمودی دارد با شعار نمیتوان عمل کرد چگونه ما ادعا مبارزه با فساد داریم ولی از شفافیت میترسیم؟
دومین مشکل ما ، صریح و شفاف بگویم فرهنگ پشت میزنشینی مدیران محلی ما در ادارات و بخشداری و فرمانداری هست ، ما از زحمات انها تشکر داریم . اما به واقع یک مشکل اساسی که من در بخش کاغذکنان و کل بخش های شهرستان دیدم بی انگیزگی مدیران محلی ، اداری و بخشداری ، فرمانداری هست. منطقه کاغذکنان یک بخش محروم هست و سایر بخش ها به تناسب خود و نیازمند مدیرانی با انگیزه و روحیه جهادی هستند ، حال ما مشکلات بودجه و محلی جاری را میدانیم ،
اما یک نشانه مدیرموفق در بخشداری و فرمانداری و دهیاری ها ، استفاده مناسب از ظرفیت های موجود محلی ، ایجاد همبستگی هماهنگی و جهت دهی و ایجاد روحیه همکاری در نیروهای محلی هست که نیروی عظیم سازندگی و ابادانی در روستاها و بخش ها فعال میکند . بواقع من بخشی از مشکلات فرهنگی میدانم .
یکی از اقدامات مهم مدیران ، فرمانداران ، بخشداران ، فرهنگ سازی و ایجاد وفاق محلی و ظرفیت ها برای توسعه محلی هست ، من بارها مشاهده کردم توانایی نیروهای محلی روستاها زمانی که تحت مدیریت محکم و با اراده و اتحاد مردم هست پروژه های بزرگی را اجرا کردند بیشتر طرح های مسجد ، خیابان و پل سازی و جاده سازی گاها با همیاری و کمک های محلی به منصه ظهور رسیدند . همینطور حفظ امکانات محلی و کاهش استهلاک و فرسایش انها در گرو فرهنگ سازی هست که این خود هزینه های بازسازی کاهش میدهد
انتقادی که هست متاسفانه مدیران ادارات بخش و بخشداری و فرمانداری ، متاسفانه دچار آفت فرهنگ پشت میزنشینی و عافیت طلبی شده و مشمول روزمرگی شده اند ، برای مناطق محروم علی الخصوص کاغذکنان و سایر بخش ها شهرستان ، نیاز به مدیران با انگیزه و گردش نخبگان اداری و جهادی هست که با وجود کمبود بودجه ، با فعالسازی ظرفیت نیروهای مردمی ، چرخ توسعه را بچرخانند ، مدیران پشت میزنشین و عافیت طلب و کم انگیزه باید به کلانشهرها بروند ، چرا کا مناطق محروم نیازمند مدیران فعال پویا سرشار نیروی حرکت و روبه جلو میباشند . چون اقتضای کار این محیط نیازمند چنین مدیریتی هست.
مشکل دیگر پاسخگو نبودن و نداشتن راهکار حل مشکلات توسط این مدیران محلی و بخشداری و فرمانداری هست ، بطور مثال ضعیف ترین پاسخگویی را بخشداری کاغذکنان در بین بخش های شهرستان دارد و نارضایتی عمومی بسیار بالابرده است و هیچ راهکاری حل هم برای مردم مراجعه کننده موجود نیست، خب خودبخود مردم این سوال پیش می اید که مدیری که مدام سلب مسئولیت میکند و راهکاری نمیتواند ارایه بدهد خب این آقا بالاسر برای چه میخواهند که بودجه عظیمی صرف حقوق و هزینه های جاری اداری میشود؟
مشکل در اینجاست ما سنجشی در کارنامه مدیران نداریم که ببینیم اینها چقدر فعال هستند ، رضایت عمومی چقدر هست ، اهداف تعیین شده حتی دولتی چقدر متحقق کردند . کدام مدیران شایسته تقدیر و تشویقند ، نوع سیستم بروکراسی ما رخوت و سکون را ایجاد و تشویق میکند .
انتظار داریم مسئولان و نمایندگان شهرستان و دولت جدید جناب رییسی با توجه به این امر به نیازهای مناطق محروم توجه کنند و با تزریق نیروهای با انگیزه و چرخش مدیران ، چرخ های پیشرفت و توسعه حرکت دراورند .
نوعی رخوت ، بی انگیزگی و سکون که مشاهده میشود مصداق آبی که بسیار راکد میماند در اخر لجن میبندد بوی تعفن ان همه را عاصی میکند ، این اب جاری و در حرکت هست که طراوت زیبایی و شادابی دارد .
زمین خوردن و کمبود بودجه مشکل نیست ، مهم این هست انگیزه حرکت و روبه جلو رفتن در توسعه فراموش نشود چون شکست بخشی از واقعیت هست اما ایستا ماندن و عدم حرکت بعد ان شکست واقعی هست این روحیه در مدیران و مردم ما هست که میتواند مشکلات حل کند ، انگیزه ای که سرشار از امید به موفقیت هست و حجم پروژه و کار مهم نیست مهم انگیزه به منصه رساندن حداکثر ظرفیت های بالفعل میباشد .
با تشکر از صدای میانه