تاریخچه تکواندوی میانه
چطور مردان بی ادعا، تأثیرگذار شده و میانه را به قطب تکواندوی کشور تبدیل کردند؟
تکواندو میانه در سال 1358 توسط فرهنگ اطهری پایه گذاری شد. ایشان قبل از تکواندو، قهرمان اول کشور در رشته وزنه برداری بود که تغییر رشته داده و تکواندو را که ورزش رزمی بود انتخاب کرده بود و مربیگری این رشته ورزشی را در میانه آغاز نموده بود. در آن دوره، روش و سبک تمرین در ورزش تکواندو بیشتر دفاع شخصی، تکنیک های پا، بدنسازی رزمی و آمادگی جسمانی بود و به شکل امروزی، سرعتی و امتیازگیری به روش رقابتی و حرفه ای نبود.
فرهنگ اطهری شاگردان زیادی را تربیت کرد، از آن جمله: شهید کیانی، شهید ایمانی، شهید فتاح زاده، کاوه وحیدی راد و برادران وحیدی راد، منوچهر میانجی و برادران میانجی، حسین اکرمی، محمدی، خدایی، حسن فلاحی راد، اصغر صدری، رسول قربانی، بهروز ثانی، پرویز ثانی، نادر سکاکی، مهدی سکاکی، کیوان کریمیان، محمد محمدی، مهدی کریمخانی، نادر شکوفی، جابر کیانی، رضا ابولحسن پور، قاسم موسوی، فرهاد سلیمانی، مجید هنرمند، محمد رحیمی، بیت الله جعفری، سیروس گودرزی، محمود سیرانی، علیرضا حبیبی، ابراهیم اصغرزاده، مجید شکوفی، بهبود حسین زاده، صمد موسوی، آیت موسوی، مهری، مرتضی رضایی، آرش کریمخانی، بابک محمدی، اسماعیل حسین زاده، حیدر پازانی، خانمحمدی، رجبی و همچنین سایر تکواندوکاران عزیز که در ادامه متن، اسامی آنها نیز ذکر خواهد شد.
ورزش میانه در آن دوران در سطح ملی، در رشته های وزنه برداری و کشتی بسیار معروف بود و قهرمانان زیادی موفق به کسب مقامهای ملی، قاره ای و جهانی می شدند ولی جایگاه میانه در ورزش تکواندو جایگاه ضعیفی بود و حتی در سطح مسابقات استانی نیز بعد از تبریز و اردبیل که استان واحدی بودند، قرار می گرفت و با مراغه و شهرهای دیگر استان در رقابت بود و در مسابقات کشوری مقام و مدالی نمی توانست کسب کند. تکواندو در میانه بیشتر به عنوان ورزش رزمی مطرح بود نه ورزش مسابقه ای و قهرمانی، در تبریز نیز فقط یک نفر بنام محمدعلی قادری توانسته بود به تیم ملی راه پیدا کند.
در آن روزگار، میانه فقط یک باشگاه تکواندو داشت و مربی آن فرهنگ اطهری بود که شخصیت بسیار جدی و کاریزماتیکی داشت و با سختگیری خاصی آموزش می داد. بسیار منظم بود و در این ورزش، شبیه قوانین ارتش رفتار می کرد و رنگ کمربندها مثل درجه نظامی، احترام خاصی داشت و در صورت موفقیت و قبولی هر ورزشکار، رنگ جدید کمربند آن ورزشکار طی یک برنامه و همراه با آداب و احترام اعطا می شد.
ایستاده از راست : محمود سیرانی،کاوه وحیدی راد، فرهنگ اطهری، سیاوش شکوفی، رضا بهشتی، حسن وحیدی راد، هادی میرزایی، رضا محمدی
نشسته از راست : حسن فلاحی راد، مهدی آریانا، حسین خدایی، سعید محمدحسینی(نویسنده این مقاله)، علی وحیدی راد.
تکواندوی میانه از سال 1365 به بعد، مسیر جدیدی را شروع کرد و آن زمان فرهنگ اطهری تمرین و آموزش تکواندو کاران را بیشتر در اختیار حسین اکرمی قرار داد و خودش مدیریت باشگاه و ریاست هیأت تکواندو و ورزشهای رزمی میانه را برعهده گرفت.
حسین اکرمی، سبک و شیوه تمرین را به روش رقابتی و حرفه ای به هدف کسب مدال و مقام در مسابقات ورزشی سوق داد و نفرات با استعداد را انتخاب کرده و برای آموزش آنها زمان بیشتری صرف کرد و تیم را برای اعزام به مسابقات آماده نمود.
در این ایام به تدریج نفرات جدیدی به جمع تکواندوکاران میانه اضافه شدند از جمله: سعید محمدحسینی، هادی میرزایی، رضا بهشتی، سیاوش شکوفی، حسین خدایی، حسن فلاحی راد، نورالدین فایقی، علی وحیدی راد، حسن وحیدی راد، برادران میانجی، احمد محمدحسینی، علی پناه بر خدا، رضا محمدی، علیرضا آریامنش، علی اصغر قربانی، مهدی آریانا، محمدرضا مهدی زاده، حامد جعفری، یوسف کرمی، حسین آزادی، الیاس حسینجانی، آرش قلیزاده، محسن سوادپور، جاوید قربانی، رضایی سبز، جلیلی، رجبی، صادقیان، درهمجانی، حمید مهدی زاده، ذوالفقار جهانگیری، مهدی ایمانی، سیامک زاهدی، حسن زاهدی، کیوان شریعتمداری، عطایی، نصیری، یعقوب هاشمی، رضا بهدری، قادر حسن زاده، جعفر بهتری عبدالهی، نوری، کیانی، احمدی، شکوری، قربانزاده، بالایی، گنجی، ناصری و بابایی بودند و همچنین سایر تکواندوکاران عزیز که اسامی آنها در اینجا نیامده است و از این بابت از تک تک آنها عذرخواهی می کنم.
در سالهای 1366 الی 1373 تمرکز تمرین ها به روش امتیازگیری و مدال آوری بود و جهت شرکت در مسابقات همیشه آماده بودیم و این روش را حسین اکرمی با علاقه شدیدی دنبال می کرد.
بدین روش در اندک زمانی تکواندوی میانه موفق به کسب مقام های ورزشی خوبی در سطح مسابقات استانی شد و در گام بعدی به سطح مسابقات ملی راه یافته و در سال 1369، برای اولین بار در ورزش تکواندوی میانه، اینجانب سعید محمدحسینی مقام اول کشوری و علی پناه بر خدا موفق به کسب مقام دوم کشوری شدیم.
در سالهای بعد مدالهای بیشتری در مسابقات کشوری توسط تکواندوکاران میانه کسب شد که در نهایت منجر به ورود محمدرضا مهدی زاده و یوسف کرمی به تیم ملی کشور شده و پس از آن، تکواندوکاران میانه یکی پس از دیگری به عضویت تیم ملی درآمدند.
زمانی که تکواندوی میانه در جایگاه ضعیفی قرار داشت، حسین اکرمی همیشه جمله ای را تکرار می کرد: زمانی می رسد که ما قهرمان جهان و المپیک شویم. ما واقعاً این پیش بینی را دیدیم و ایشان همیشه ما را به کار گروهی و کمک به یکدیگر دعوت می کرد.
در این دوران رئیس تربیت بدنی وقت، حاج آقا علیزاده حمایت های خوبی از ورزشکاران، به ویژه تکواندوکاران داشتند.
پس از حسین اکرمی این روش قهرمان پروری و مدال آوری را حسن فلاحی راد با اشتیاق بیشتری نسبت به بقیه ادامه داد. سایر مربیان و اساتید تکواندوی میانه نیز در این مسیر زحمات زیادی کشیدند تا اینکه میانه به قطب تکواندوی کشور و حتی جهان رسید طوری که نخستین مدال و تنها مدال المپیک استان از آن میانه شد و از 4 مدال جهانی تکواندوی جهان، 2 مدال توسط کره جنوبی و 2 مدال توسط تکواندوکاران میانه ای کسب شد. تکواندوکاران میانه ای همواره در تیم ملی حضور یافتند طوری که گاهی بیش از نیمی از اعضای تیم ملی، میانه ای بودند. این اتفاق، باعث مسرت و افتخار است و میانه به قهرمانان خود می بالد.
این تاریخ کوتاه تکواندوی میانه، اولاً می تواند برای دیگر ورزش های میانه و کشور الگوسازی و شبیه سازی شود، ثانیاً برای تمام ما در میان تمامی ناامیدسازی ها باعث امید شود که یک فرد و یک تعداد محدود افراد چطور می توانند تغییرات و تأثیرات شگرفی در سطح ملی و جهانی بگذارند.
در خاتمه، پیشنهاد اینجانب این است که طی مراسمی از پیشکسوتان و اساتید و مربی های تکواندوی تاریخ میانه به ویژه استاد فرهنگ اطهری عزیز تجلیل و قدردانی به عمل آید تا نسل جدید و مردم میانه با تاریخ تکواندو میانه و تأثیرگذاران آن که نقطه عطف ملی شدند، بیشتر آشنا شوند.
همچنین از کاربران عزیز صدای میانه تقاضامندم نسبت به تکمیل اطلاعات این مقاله به ویژه اسامی ورزشکارانی که از حافظه اینجانب فراموش شده است، یاری رسانند.
آشنایی با نویسنده مقاله: سعید محمدحسینی
