با توجه به پیگیری های انجام شده، تمامی سرویس‌های اتوبوس میانه به تبریز و بلعکس در روز یکشنبه مورخ 22 آذر ماه لغو شده است. هنوز اطلاع دقیقی از علت لغو سرویس‌ها به دست نیامده ولی این اتفاق نمونه ی بارزی از ناکارآمدی پایانه شهرستان میانه می‌باشد. تبریز یکی از پرترددترین مقصدهای مسافرین این شهرستان می‌باشد. متاسفانه سال‌هاست که مسافرین این مسیر که قسمت عمده آن نیز دانشجویان می‌باشند با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. که چند مورد از آنها به شرح زیر می‌باشد.
کمبود تعداد سرویس‌ها: برخلاف حجم زیاد مسافرین این مسیر، تعداد سرویس به مقدار کافی نمی‌باشد. و در زمان‌های پرترافیک از جمله روزهای منتهی به تعطیلات با حجم زیاد مسافر روبرو می‌شود که متاسفانه شرکت مسئول توانایی مدیریت این شرایط را ندارد و تعدادی زیادی از مسافران جا مانده و به اجبار با صرف دو الی سه برابر با خودروهای سواری عزیمت می‌کنند.
کیفیت پایین اتوبوس‌ها: مشابه وضعیت نابسامان ترمینال میانه (از جمله وضعیت نامناسب آسفالت، دربانی و سرویس بهداشتی نامناسب پولی!) کیفیت اتوبوس‌ها نیز هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ ظاهری نابسامان است. اکثر اتوبوس‌ها مسیر مذکور رده خارج بوده و در ارائه حداقل امکانات از جمله آب آشامیدنی ناتوانند. تعدادی ردیف صندلی به منظور افزایش ظرفیت به اتوبوس اضافه شده است که موجب سلب راحتی مسافران شده است. به علت کهولت،فرسودگی و عدم نگهداری مناسب، احتمال خرابی این اتوبوس‌ها بین راه به کررات رخ می‌دهد. چکیدن آب از سقف و کانال تهویه اتاق امری معمول است. خرابی بخاری و کولر در تعدادی از این اتوبوس‌ها نیز مشاهده شده است.
برخورد نامناسب کارکنان شرکت مربوط: متاسفانه برخورد مسئولین این شرکت با مسافرین در شان آنها نیست. به خصوص این شرایط در زمان‌های بحرانی و پر ترافیک مشهودتر است.
مدیریت ضعیف: پروسه رزرو بلیط تا زمان شروع سفر پر از نقاط ضعف مشهود است. رزرو صندلی به صورت تلفنی بوده و گاهاً به علت خطای اپراتور اسم شخص در لیست یادداشت نمی‌شود و مسافر با مشکل جدی روبرو می‌شود. مورد دوم حرکت نکردن اتوبوس در زمان مقرر است. که متاسفانه رانندگان بدون در نظر گرفتن ارزش زمان مسافران و به خاطر منافع شخصی اقدام به تاخیر عمدی می‌نمایند. که این موضوع با بی توجهی مسئولین شرکت نیز همراه است.
نبود سرویس انتقادات و پیشنهادات: متاسفانه با وجود همه این مشکلات به علت انحصاری بودن و دیکتاتوری محض، به ندرت مسافران اقدام به اعتراض می‌کنند زیرا به احتمال زیاد به اجبار از اتوبوس اخراج خواهند شد. و مسئول بالادستی برای رسیدگی به این مشکلات وجود ندارد یا اگر دارد اعلام حضور کند که مردم نیز با ایشان آشنا شوند!
با وجود تمام کاستی‌ها به مشکلات فوق می‌توان راه‌کارهای زیر را ارائه داد که امید است مورد توجه مسئولین نیز قرار بگیرد:
نوسازی ناوگان اتوبوسرانی و افزودن تعداد اتوبوس‌ها: برای مسافران شاید افزایش ده یا بیست درصدی قیمت بلیط در مقابل کیفیت سفر چندان قابل توجه نباشد. به عبارت دیگر شرکت می‌تواند با افزودن تعداد اتوبوس‌ها و بالا بردن کیفیت آنها قیمت بلیط را به تناسب آن افزایش دهد.
دعوت از رانندگان مسیر تهران-تبریز: در صورتی که شرکت مایل به اقدام مورد اول نباشد و یا زمینه‌ی این اقدام فراهم نباشد (که کاملا بعید است)، با هماهنگی با سایر تعاونی‌ها می‌توان از تعدادی اتوبوس با کیفیت بالا دعوت کرد که به جای مسیر اتوبان از مسیر میانه به تبریز ادامه سفر را انجام دهند. به علت کثرت اتوبوس‌های تهران-تبریز اکثرا به صورت نیمه پر هستند و به همین دلیل، این پیشنهاد می‌تواند با استقبال تعاونی و راننده‌های دیگر نیز مواجه شود. به عنوان مثال قیمت 10 الی دوازده هزار تومان برای اتوبوس‌های با کیفیت (VIP) برای مسیر میانه-تبریز برای راننده و مسافران بسیار جذاب و منطقی می‌باشد.
پیگیری پروژه راه‌آهن تبریز به میانه و بلعکس: که شاید بهتر باشد در موردش توضیح داده نشود و این موضوع به صورت یه مساله تاریخی باقی بماند!
سخنی با مسئولان محترم شهرستان: از امام جمعه محترم شهرستان میانه تقضا می‌شود این مشکل را برای مردم فهیم میانه بازگو فرمایند و در حل این مشکل رهنمودهای مناسبی ارائه دهند. از شهرداری و شورای شهر خواهشمند است به این مشکل که اکثرا قشر دانشجو و تحصیل‌کرده با آن درگیر هستند را در دستور کار قرار دهند. صرفاً از نمایندگان (مردمی) شهرستان خواهشمند است با دیدگان بازتر به مشکلات مردم توجه کنند و آنها را درک کنند. با یک حساب سر انگشتی می توان دریافت که نوسازی ناوگان اتوبوسی از نوسازی قطار ارزان‌تر و امکان پذیرتر است.
