وقتی متن گزارش کامل و جامعی که این حقیر در مورد همایش پاسداشت حماسه مانای 24 خرداد میانه ، از روی نوار ضبط شده بر روی کاغذ آورده بودم را با متن دوستان عزیز و پر تلاشم در دوهفته نامه ملت و امت مقایسه کردم خیلی متاثر شدم. اینکه چرا اخلاق را رعایت نمی کنیم؟ چرا امانت داری در انتقال مطالب را قربانی منافع خود می کنیم؟ چرا با کلمات جوری بازی می کنیم تا آن چیزی که مد نظر مان هست نه آن چیزی که سخنران گفته را القا کنیم؟ ما ها که باید منادی اخلاق و صداقت باشیم.
براستی دنبال چه چیزی هستیم؟ چه چیزی را می خواهیم اثبات کنیم ؟ حذف برخی کلمات و عبارات و پس و پیش کردن آنها چطور قابل توجیه هست؟ کاش صدای میانه و مردم دو متن منتشر شده را مقایسه کنند تا خیلی چیزها دستشان بیاید.انصافا هم اگر کسی در همایش پاسداشت حماسه مانای 24 خرداد در تالار هلال احمر میانه نبود ، بلا درنگ چنین نتیجه خواهد گرفت که این مطالب با همین جزئیات مطرح گردیده ولی صداقت کجا رفته ؟
اینکه نقدی به یک همایش وارد هست اصلا مشکلی نیست ولی مسئله اینجاست که باید با رعایت اخلاق و بدور از جنجال ، نقدهای سازنده خود را مطرح کرد ولی قلب صحبت های سخنرانان مطابق طبع خود بسی مایه تعجب و تاثر هست.
قلم مقدس هست و در کتاب آسمانی مان به آن سوگند خورده شده است کاش حریم آن را پاس داریم. امروز هم به دیروز بدل خواهد شد ولی آن چیزی که ماندگار است صداقت و نام نکو هست.
کاش قدر این فضایی که ایجاد شده را بیشتر بدانیم و آنرا در راستای تعالی و توسعه میانه عزیزمان به کار گیریم و بذر محبت و وحدت را در این شهر بپاشیم تا محصول همدلی و همزبانی درو کنیم.
در پایان برای دوستان گرانسنگم در دو هفته نامه ملت و امت آرزوی توفیق و موفقیت روز افزون دارم و باز هم این آیه قرآن را برای خودم تکرار می کنم :
« رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا »
«پروردگارا به هر کجا روم مرا به قدم صدق داخل و به قدم صدق خارج گردان و از جانب خود بصیرت و حجت روشنی که دایم مددکار باشد عطا بفرما.»
شهروند دیروز ، امروز و فردای میانه
حامد محقق / هفتم تیر ماه 1394
