به نام خدا
انتقاد و تخریب در جامعه امروزی ما و بخصوص در شهر میانه درست جا نیافتاده است،متاسفانه بعضا شاهد آن میشویم که با فرد انتقاد کننده در شهر ما برخورد درستی انجام نمیگرد و هجمه ای از انواع تهمت و افتراها به وی زده میشود تا افکار عمومی را از بحث اصلی جدا کنند و با انتقاد کننده با واژه تخریبگر استقبال میکنند،در صورتی که تخریب مقوله ای کاملا جداست و معنی آن:بدنامی، بدگویی کردن برخلاف واقع برای رسیدن به هدف و منافع خاصی و نزول شخص مقابل انجام میگرد. حال نقد های سازنده را باید قبول کرد حتی به عنوان شهروند معمولی ،دلسوز شهر،دانشجو،ریش سفید باتجربه و سایر اقشار جامعه.
مسئولین کشوری ، نمایندگان و مدیران شهری بر طبق قانون وظایفی دارند که باید به نحو احسن انجام دهند و مردم بهترین قاضی بر عملکرد مسئولین می باشد و وقتی مسئولی به وظایف خود درست عمل کند شایسته تقدیر از جانب مردم است ولی اگر کم کاری از طرف مسئولین در حیطه وظایف خود صورت گیرد وظیفه مردم بر این است از عملکرد آقایان بدرستی انتقاد و توضیح بخواهند و این حق یک شهروند است.
حال برای رشد، پیشرفت و پویایی جامعه و شهر خودمان باید همه افراد انتقادهای سازنده در جهت پیشرفت داشته باشند و ازکنار هیچ مسائل،حتی مسائل کوچک به راحتی عبور نکنیم به شرطی که مسئولان ما هم نقدپذیر باشند و بستر آن را فراهم کنند تا همشهریان نقدهای سالم داشته باشند و در جهت بهبود کاستی ها اقداماتی انجام دهند.و مشکلات فراوان شهرمان در حوزه هایی مثل اشتغال،شهرسازی،راه های ارتباطی،سطح دانشگاهی و درمان را باید آنقدر بگوییم تا به گوش مسئولانمان برسد.
جامعه ای که در آن انتقاد نباشد هیچ وقت به رشد و پیشرفت نمیرسد،امیدواریم همه ما در جهت پیشرفت شهرمان قدم برداریم و هم اکنون که در آستانه انتخابات قرار داریم انتقاد های سازنده را استقبال کرده و به آن جامه عمل بپوشانیم و با انتقاد کننده مثل فرد گناهکار برخورد نشود،تا شاهد پیشرفت و حل مشکلات هر چه بهتر شهرمان باشیم.
برخی از انواع انتقاد عبارتند از:
انتقاد سازنده:
این روش در بسیاری موارد می تواند جنبه ای سازنده و مثبت داشته باشد. اگر لحن انتقاد کننده دوستانه باشد بیشتر موثر واقع شده و شنونده بدون آنکه مورد حمله قرار گیرد از معایب خود مطلع می شود.
انتقاد غیرمستقیم:
انتقاد می تواند به صورت غیر مستقیم بیان شود. برای مثال اگر طرف مقابل شما خصوصیت بدی داشته باشد، در خلال گفتگو به او بگویید: "به نظر شما آدمهایی که دارای این خصوصیت اخلاقی هستند، غیرقابل تحمل نیستند؟" این شیوه انتقاد باعث می شود که یک حس هوشیاری در وی بیدار شود و وی متوجه شود که دارای چنین مشکلی است.
انتقاد همراه با تعریف و تمجید:
در این روش ابتدا می توان به تعریف و تمجید ویژگی های ارزشمند فردی که مورد انتقاد است پرداخت برای مثال"تو آدم خیلی باهوشی هستی" . پس از کاربرد یک مقدمه مناسب نظر انتقادی خود را بیان و سعی کنید آن را در پوششی از سخنان خوب و دلپذیر قرار دهید. البته منظور شما اصلاً تملق گویی نیست بلکه نخست خصوصیات خوب او را گوشزد کرده و بعد انتقاد خود را ابراز داشته اید.
انتقاد تهاجمی و صریح:
رک بودن نشانه صراحت و صداقت است ولی همیشه برای مخاطب خوش آیند نیست بخصوص اگر خیلی ناپخته بیان شود. این نوع انتقاد نه تنها هیچ نوع سازندگی در بر ندارد بلکه شنونده را هم در موضع تدافعی قرار می دهد. بهتر است که انتقاد با بکارگیری یک سیاست درست انجام شود.
محکوم کردن:
گاهی بجای انتقاد همراه با راهنمایی، انتقاد کننده مخاطب را در یک دادگاه یک طرفه محاکمه و محکوم می کند. او به خود این حق را می دهد که در مورد دیگران اظهار نظر کرده و الگوی فکری خود را به وی تحمیل کند. اینگونه برخوردها نه تنها سازنده نیست، بلکه بسیار نامناسب است.
منبع:سایت تبیان
