کد خبر: ۱۳۰۳۴۷
۴۷۲ بازدید
۲۲ دیدگاه (۲۱ تایید شده)

لزوم برنامه‌ریزی و استفاده صحیح از توانایی‌ها و ظرفیت‌های نخبگان و دانشگاهیان شهرستان

۱۴۰۲/۴/۳
۲۱:۳۰

امیـدوارم مقاله فوق مورد استفاده  کسانی که دغدغه  توسعه و پیشرفت شهرستان میانه را دارند واقع شود.

بدون تردید، مدیران و مسئولان شهرستان میانه در گذشته و حال، تلاش هایی در جهت آبادانی و توسعه ی شهرستان داشته اند اما متاسفانه شهرستان میانه تاکنون با دلایلی پیدا و پنهان از جمله غرض ورزی و کینه توزی برخی خواص از رسیـدن به آنچه که بایستـی می رسید محـروم مانده است.

مسلماً شهرستان میانه بیشتر از پیش استحقاق آن را دارد که در مسیر توسعه و پیشرفت قرار بگیرد، اما آنچـه امروزه قابل توجه می باشد این اسـت که فرصـت های زیادی در شهـرستان میانه وجود دارد که تاکنـون نتوانسته ایم کاملا از این فرصت ها استفاده کنیم.

پیشرفت و توسعه ی شهرسـتان میانه، بر پایه ی داشـتن فرهنگ اجتماعـی و "دانشگاهی"، می‌ بایست مفهوم اقتصادی داشتـه باشد. فلذا تا زمـانی که شهـروندان، صاحبنـظران، نخبـگان و مدیـران و... در قبال حل مشکلات و آفت های پیشـرو، از خود پردازش دقیق و اندیشـه ی روشنفـکرانه و آگاهانه به امورات شهرستان را که نشـانگر "اندیـشه و تفکر دانشگاهی" است، نشـان ندهنـد، بـرنامه ریزی آنها برای توسـعه و پیشرفت قطعا" رو به شکست خواهد بود و این مسئله مهم را بخاطر این مطرح می کنم که در حال حاضر در شهرستان میانه، زمینه های توسعه و پیشرفت وجود دارد اما ادامه ی راه توسعه و پیشرفت، نیازمند برنامه ریزی های دقیق و راهگشا و تفکرات دانشگاهی است که لزوما" برای رفع مشکلات، راهی به جـز ارائـه‌ی راهـکار هـای روشنفکرانه، اندیشمندانه و دانشگـاهی وجود ندارد لذا بایستی سریعاً با همـت مسئولین این امر خطیر مرتفـع گـردد.

متأسفانه قشر دانشگاهی و دانشجویان و فارغ التحصیلان شهرستان میانه آنچنانکه شایسـته و نیـاز است خود را درگـیر توسـعه و پیشرفت شهرستان میانه نکرده اند و بی میلی نخبگان و دانشجویان به مسائل اجتماعی و اقتصادی، فقط گلایـه نمـودن و عدم آگاهـی از سـوی مدیران، دلیل موجهی بـرای گریز از مسئولیت ها نمی باشد بلکه دانشجویان شهرستان میانه بایستی در قبـال مشکـلات شهرستـان خود، دارای ایـده های راهـبردی و راهگشا باشند که نه تنها به پیشرفت شهرستان کمک می کنند بلکه باعث می شود مسئولیـت کـاذب را از افرادی که پسـت های مختلـفی در شهرسـتان میانه را بر عهده گرفـته اند و آنچنـان که باید به وظایـف خود عمـل کنند نمـی کنند، بگیرند...

به هر حال آنچه مسلـم است این است که در شهرستان میانه، همچنـان خیـزش آگاهانه ی جوانان دانشگاهی در امر مهم فرهنـگی و اجتماعی با مفهوم اقتصـادی که نشان دهنده ی عمـق توسعـه و پیشـرفت را نشان دهد، کمتر دیده شده است. من اعتقاد دارم جوانان دانش آموخته ی دانشگاهها، با تشکیل اتاق فکر و برنامه ریزی برای توسعه و پیشرفت شهرستان میانه، به رفع مشکلات عدیده ای که دامن گیر شهرستان می باشد، کمک می کنند و چنانچه ایده های راهبردی داشته باشند آن را عمیق و بصورت علمی مطرح نموده، و به دلگرمی مسئولان و مدیران بالاخص نمایندگان تلاشگر فعلی، شور و شوق پیگیری آن ایده ها را خواهند داشت.

حال آیا زمان آن نرسیده است که تأثیرات عمیق برنامه ریزی و تفکرات دانشگاهیان در پیشرفت و توسعه ی شهرستان میانه و آنچه خروجی این نهاد علمی است برای مردم فهیم شهرستان و عموم سرمایه داران میانه گفته شود تا به واسطه ی آن زمینه ی ایجاد مشارکت عمومی مردم بالا برود؟

✍ مهدی چهره 

 

کانال تلگرامی صدای میانه اشتراک‌گذاری مستقیم این مطلب در تلگرام

نظر شما

۰۲/۴/۷ ۱۱:۴۴

اگر مبحث توسعه و تحولات فکری تبدیل به گفتمان غالب این شهرستان شود، دیگر کسی که هوس منصب و پست اجرایی داشته باشد جرات نمی کند بدون دارا بودن تخصص و سواد و محبوبیت عمومی و یا به شیوه عوام فریبانه و وعده های توخالی، خود را ولی نعمت تصور کند و یک پست اجرایی را اشغال کند و تعدادی از هم مسلکان خود را هم به این عرصه بکشاند چون این فرد می داند اعتبار و منزلت اجتماعی خود را از سوی مردم فهیم و آگاه و پیگیر از دست خواهد داد و قادر به ادامه کار نخواهد بود و به طور خودکار صحنه را ترک خواهد کرد. لذا تا وقتی مردم مطالبه گر باشند فلان مسئولی که پاسخگو نیست سر کار نخواهد بود چون قادر به برآورده کردن مطالبات مردم نخواهد بود و جایشان را به افراد کاربلد و متخصص می سپارند.
هیچ تحول فرهنگی و اجتماعی بدون آگاهی و همبستگی و پیگیری مردم ایجاد نشده و انتظار از فلان مسئول برای ایجاد تغییرات در شهرستان کاری عبث است.

۰۲/۴/۷ ۱۱:۱۱

دغدغه میانه این نیست که استان شود یا شهرستان بماند چون اگر استان هم شود مشکلات اصلی همچنان پابرجاست ولو اینکه به مسائل روبنایی مثل آسفالت و جاده ها و غیره توجه شود یا شهرسازی گسترش پیدا کند. معضلات میانه چندوجهی است: مشکل این شهر در وهله نخست، مشکل فرهنگی و ذهنی است. دوم، مشکل اقتصادی و بیکاری است. من یادم است وقتی ساخت و ساز سد شهریار شروع شده بود بسیاری از جوانان مجردی که در آنجا شروع به کار کردند با هزاران امید و آرزو تشکیل خانواده دادند و به زندگی عادی خود رسیدند اما با اتمام کار سد، برخی از همین جوانان به طلاق روی آوردند و بعضی هم به اعتیاد و فروپاشی اجتماعی مبتلا شدند؛ پس شغل آفرینی های دولتی و خصوصی و حل مشکل بیکاری در این شهرستان بسیار حیاتی است.
فرهنگ سازی در میانه بسیار مهم است. در میانه چند کتابفروشی وجود دارد؟ چند کتابخانه وجود دارد؟ چند نشریه و مقاله نویس داریم؟ چقدر مردم میانه محصولات فرهنگی مصرف می کنند؟ تا زمانی که در یک شهرستان به این بزرگی، نشریات انتقادی و مردمی متعدد وجود نداشته باشند تا معضلات و گرفتاری های شهرستان را پوشش داده و عملکرد مسئولان را زیر ذره بین بگذارند و تا زمانی که آگاهی های محلی به اطلاع مردم نرسد و خود مردم در این فضای عمومی مشارکت نداشته باشند، جامعه مدنی شکل نخواهد گرفت و در این صورت انتظار هیچ معجزه ای هم نباید داشته باشیم. پس چه کار کنیم تا به این مرحله برسیم؟ باید در وهله نخست افراد دلسوز و فهیم دور هم جمع شوند تا با دیگر نخبگان و سرمایه گذاران گروهی را سازماندهی و تشکیل دهند و نخستین پایه های شکل دهی به زیرساخت های فرهنگی و رسانه ای (مطبوعات آزاد و در مرحله بعدی رادیوی شهرستان میانه) را ایجاد کنند و در مراحل بعدی، این فضا و گفتگوی جمعی به همه جا حتی در منازل شهروندان کشانده شود تا بلکه با تدام این جریان، بتوانیم همبستگی ملی درون شهرستانی و باورمندی به توسعه شهری و فکری را نهادینه کنیم.
تا زمانی که مردم به این باور نرسند که این شهر متعلق به خودشان و نسلهای آینده است و باید برای آبادانی و توسعه، تمام طرز تفکرات قدیمی و کلیشه ای و منسوخ گذشته را رها کرده و با روحیه همبستگی جمعی به فکر شهرستان خود باشند و در مقابل تمام تبعیض های سازمان یافته و خطاهای مدیریتی و ساختاری به صورت تمام قد بایستند، مشکلات اقتصادی و مشکلات فرهنگی این شهر لاینحل باقی خواهد ماند. درخواست کمک از فلان مسئول حکومتی و اداری چاره کار نیست و اگر ما انتظار داشته باشیم که مسئولان شهر فکری به حل ما کنند بدون اینکه خود ما فکری به حل خودمان و شهرمان کنیم این کمک کردن ها موقتی و مسکنی بیش نخواهد بود و دوباره با تغییر فلان پست و جایگزینی شخص دیگر، مشکل قبلی دوباره برخواهد گشت.

۰۲/۴/۷ ۱۱:۰۶

دغدغه میانه این نیست که استان شود یا شهرستان بماند چون اگر استان هم شود مشکلات اصلی همچنان پابرجاست ولو اینکه به مسائل روبنایی مثل آسفالت و جاده ها و غیره توجه شود یا شهرسازی گسترش پیدا کند. معضلات میانه چندوجهی است: مشکل این شهر در وهله نخست، مشکل فرهنگی و ذهنی است. دوم، مشکل اقتصادی و بیکاری است. من یادم است وقتی ساخت و ساز سد شهریار شروع شده بود بسیاری از جوانان مجردی که در آنجا شروع به کار کردند با هزاران امید و آرزو تشکیل خانواده دادند و به زندگی عادی خود رسیدند اما با اتمام کار سد، برخی از همین جوانان به طلاق روی آوردند و بعضی هم به اعتیاد و فروپاشی اجتماعی مبتلا شدند؛ پس شغل آفرینی های دولتی و خصوصی و حل مشکل بیکاری در این شهرستان بسیار حیاتی است.
فرهنگ سازی در میانه بسیار مهم است. در میانه چند کتابفروشی وجود دارد؟ چند کتابخانه وجود دارد؟ چند نشریه و مقاله نویس داریم؟ چقدر مردم میانه محصولات فرهنگی مصرف می کنند؟ تا زمانی که در یک شهرستان به این بزرگی، نشریات انتقادی و مردمی متعدد وجود نداشته باشند تا معضلات و گرفتاری های شهرستان را پوشش داده و عملکرد مسئولان را زیر ذره بین بگذارند و تا زمانی که آگاهی های محلی به اطلاع مردم نرسد و خود مردم در این فضای عمومی مشارکت نداشته باشند، جامعه مدنی شکل نخواهد گرفت و در این صورت انتظار هیچ معجزه ای هم نباید داشته باشیم. پس چه کار کنیم تا به این مرحله برسیم؟ باید در وهله نخست افراد دلسوز و فهیم دور هم جمع شوند تا با دیگر نخبگان و سرمایه گذاران گروهی را سازماندهی و تشکیل دهند و نخستین پایه های شکل دهی به زیرساخت های فرهنگی و رسانه ای (مطبوعات آزاد و در مرحله بعدی رادیوی شهرستان میانه) را ایجاد کنند و در مراحل بعدی، این فضا و گفتگوی جمعی به همه جا حتی در منازل شهروندان کشانده شود تا بلکه با تدام این جریان، بتوانیم همبستگی ملی درون شهرستانی و باورمندی به توسعه شهری و فکری را نهادینه کنیم.
تا زمانی که مردم به این باور نرسند که این شهر متعلق به خودشان و نسلهای آینده است و باید برای آبادانی و توسعه، تمام طرز تفکرات قدیمی و کلیشه ای و منسوخ گذشته را رها کرده و با روحیه همبستگی جمعی به فکر شهرستان خود باشند و در مقابل تمام تبعیض های سازمان یافته و خطاهای مدیریتی و ساختاری به صورت تمام قد بایستند، مشکلات اقتصادی و مشکلات فرهنگی این شهر لاینحل باقی خواهد ماند.

۰۲/۴/۶ ۰۸:۲۳

یاد دکتر حیدری آزاد بخیر ایشون اتاق فکر برای شهرستان در فرمانداری با رشته های مختلف و با حضور متخصصین هر حوزه تشکیل دادند و خروجی قابل قبولی داشتند ولی هزارن حیف و افسوس ....

۰۲/۴/۵ ۱۶:۰۵

افرادی مثل شما موجب پسرفتی شهرستان شدن.

۰۲/۴/۵ ۱۲:۴۶

همین شهرستان بودن حفظ بشه ، دهستان نشیم. استان شدن پیشکش

۰۲/۴/۵ ۰۷:۱۰

ما خودمان به نخبه هايي كه داريم ارزش قائل نيستيم اصلا به متخصص ارزش قائل نيستيم همه خودشان را عقل كل ميدانند و به خودشان اجازه مي دهند در همه چيز اظهار نظر كنند و روي نظرشان هم پافشاري كنند هنوز ياد نگرفتيم يا به ما ياد نداده اند يا اشتباهي ياد داده اند يا اصلا قرار نيست ياد بگيريم يا اگر ياد بگيريم عاقبت يادگرفته گان پيدا مي كنيم و از صحنه روزگار حذف مي شويم يا برچسب مي زنند و با دستان همين مردم بي خبر از همه جا و بي اطلاع حذف مي شوند مثل امثال اميركبير و هزاران مورد ديگر تنها جايي كه قبول داريم وقتي مريض مي شويم به پزشك مراجعه مي كنيم و فقط پزشك ها را قبول داريم چون بدنمان درد ميكند و بايد آمپول بزنيم تا دردمان درست شود به غير از پزشك بقيه را قبول نداريم يكي هم فقط به منفعت شخصي فكر مي كنيم اصلا منافع عمومي را اهميت نمي دهيم و اگر به نفع ما نباشد دوست نداريم به نفع ديگران باشد در مورد آموزش در دانشگاهها نيز بايد به فكر كسب مهارت باشيم نه فقط كاغذ مدرك كه هيچ مهارتي نداشته باشيم حتي در مورد رشته تحصيلي دانشگاهي .در كل بيراهه رفتيم خيلي هم بيراهه رفتيم انگيزه اي هم براي اصلاح نداريم و همين بيراهه را همچنان داريم ادامه ميدهيم مسيرها را براي ترميم و اصلاح بستيم بخاطر همين رفتارها ، نخبگان يا ميروند يا گوشه گير مي شوند و پخمگان ............. در جاهاي پيشرفته انسانهاي نخبه ، باهوش و با استعدادها را شناسايي مي كنند و كارها را به آنها مي سپارند چون خداوند انسانها را با توانايي هاي مختلف خلق مي كند ما اگر آدم با استعداد پيدا كنيم سريع ميخواهيم سر به تن نداشته باشد انشاالله خدا همه ما را هدايت كند تا زنده ايم نفس مي كشيم حسد و كبر و غرور را كنار بگذاريم و درك درستي داشته باشيم چون حسد و كبر و غرور مشخصه شيطان است كه از فرمان خداوند سرپيچي كرد چه برسد از فرمان انسان.

۰۲/۴/۴ ۲۳:۱۱

مهندس قبل از همه چیز باید آسیب شناسی شود که چه شده است که تغییر مثبت یا نیست یا کم است ! باید مطالعه شود که چرا نه در حوزه صنعت و نه در حوزه کشاورزی میانه رشد قابل توجهی نکرده . عامل را باید دید و به رفع آن پرداخت و گرنه بقول دوستان کامنت گذار بدون مطالعه علل تغییر وضعیت دور از انتظار است

۰۲/۴/۴ ۲۱:۵۷

اصلا مگه نخبه ای هم داریم که ازش استفاده کنیم.

۰۲/۴/۴ ۱۵:۰۶

جناب اقای چهره ی بزرگوار و عزیزم مگر در کشور ما بعداز اتمام جنگ به جوانان جویا نام و اندیشمند و کار بلد و اینده ساز فرصت رشد و سازندگی داده اند و یا می دهند تنها ان دسته از جوانانی که خوب بلدند چاپلوسی کنند و در رقاب ......باشند توانسته اند ره به جای ببرند و مشکل سازی نمایندو همچنین تا زمانی که جوانان در دانشگاه های بی خاصیت و بی هویت و مدرک ساز و تن پرور و.....‌‌‌‌‌مشغولندهیچ انتظاری از نخبه پروری و سواد اموزی و مهارت اموزی نبایستی داشته باشیم و متاسفانه سیاست در پیش گرفته شده به جز هدر رفت عمر مفیداین جوانان بی انگیزه نداشته و ندارد .

۰۲/۴/۴ ۱۴:۵۹

دقیقاااااااااااا

۰۲/۴/۴ ۱۴:۰۲

سلام دوست عزیز
توی مطلب خوب تون در خصوص درخواست مردم مراغه از رئیس جمهوری برای ستان شدن فرموده بودید با وجود اینکه مراغه زیرساخت های خوبی دارد ولی اینها نمی تواند موجب استان شدن شان باشد ولی چون جسارت طرح استان شدن را کرده اند مطمئنا به نتیجه خواهند رسید ولی میانه با اینکه موقعیت استراتژیکی و وسعت زیاد و همسایگی با بیشترین شهرستان ها استحقاق استان شدن دارد ولی نمی تواند استان شود به دلایل زیر
_مسولین میانه بالاخص نمایندگان شهرستان می ترسند مساله استان شدن را مطرح کنند
_مردم میانه به اون خودباوری نرسیدند و فکر می کنند برای استان شدن باید هم قد تهران،تبریز یا اصفهان باشند بعدا.
-تعدادی از شهروندان به اصطلاح نخبه هر وقت بحث داشتن فرودگاه،استان شدن و ... می شود می گویند میانه کجا و استان شدن کجا و یا استان و فرودگاه پیشکش همین چاله چوله ها را پر کنند کافی است.
پس میانه هیچ چی نمی شود.

۰۲/۴/۴ ۱۳:۰۰

تا وقتیکه تهران نشینان که ۲۰ سال میانه را عقب راندند در امور داخلی شهرستان دخالت کنند وضع به همین منوال خواهد بود و میانه روی پیشرفت را نخواهد دید

۰۲/۴/۴ ۱۰:۴۵

میانه وسیعترین شهرستان استان دارای پتانسیل خوبی از جهت کشاورزی و دامداری و صنایع تبدیلی هستش با این همه محصولات کشاورزی دریغ از یک عدد صنایع تبدیلی یا حتی بسته بندی سالانه نزدیک بیست الی سی هزار تن سیب بادوریز که ظاهراً میشه ده ها محصول ازش تولید کرد را مفت در اختیار کارخانجات اسانس ارومیه میزاریم یا در بحث بوم گردی میشه کارای خوبی با این همه طبیعت زیبا و بکر داریم را انجام داد باید درخواست تکمیل جاده میانه میاندواب بود و بعد اون تکمیل جاده میانه به فومن که بزرگترین طرح توسعه برای سطح شهرستان میتونه باشد چرا که شمال غرب و غرب را دو ساعته به شمال کشور میرساند و در جذب سرمایه گذاری فرصت های خوبی به شهرستان به ارمغان میآورد. و در اخر درخواست مراغه ایها در سفر رییس جمهور به آذربایجان را باید کالفدشکافی کرد که با این که از جهاتی قابلیت استان شدن را ندارد خواهان جدایی از تبریز بودند ولی مسئولین و مردم میانه در خواب غفلت هستیم

۰۲/۴/۴ ۰۱:۴۰

کدام برنامه دوست عزیز؟ کدام مسئول؟ مگه الان جز رانت و مافیا و دلال بازی و اختلاس چیزی وجود داره؟ کدام مدیریت؟ کجا منافع و حق عموم به بالازادگان و بالا نشینان بی درد ترجیح داده شده؟ شما داری از مدینه فاضله صحبت میکنی که حتی تصور و تصویری ازش وجود نداره ماها هنوز ساده ترین اصل و درس مدیریت که مدیریت از پایین به بالاست رو فرانگرفته ایم و دم از اصلاح و رشد میزنیم؟ بهتره یه نگاه به فقر و فلاکت افسارگسیخته ای که مثل سرطان و جزام به ریشه جامعه افتاده بکنیم... مدیریت از بالا به پایین هیچوقت درد و مشکلات به جامعه را نخواهد فهمید چون با اون بسیار فاصله داره و برایش قابل درک و فهم نخواهد بود ما بزرگترین نعمت که نیروی جوان هست رو با نا امیدی به مسلخ فقر و بیکاری بردیم. دردها و مشکلات باید با همکاری مردم کف جامعه که پیشقراولان درگیر با مشکلات هستن درمان شود تا وقتی مردم و جوانان فراموش شدگان جامعه باشند نه رشدی وجود خواهد داشت نه اصلاحی

۰۲/۴/۴ ۰۱:۳۷

مقاله خوبی بود اما دانشگاهیان ما هنوز به این بلوغ فکری در مورد شهرشون نرسیده اند برای این که بیکاری در آینده انگیزه این خیزش را از دانش جوها گرفته است از طرفی دانشگاه تقریبا شبیه مکان اطلاع وقت و یا ۰.۰۰۰ درآمده است اگر در جامعه هم از طریق انتقادها، پیشنهادها خواسته های خودشون رو از مسئولین مطرح و طلب کنند گامی کاربردی برداشته اند این جانب همیشه از نماینده ها مخصوصا آقای اسماعیلی خواسته ام که نسبت به بودجه تخصیصی میانه به استاندار فشار بیاورند تا برای آبادی میانه بیشتر توجه کنند تمامی استادید دانشگاه ها موظفند چن دقیقه از وقت کلاس روبه یادآوری خواستهای مهم جامعه و کمبودها و برنامه های جامع توسعه شهرستان اختصاص دهند میانه پتانسیل فراوانی برای آباد شدن داره واین وظیفه تک تک ماست که هوشیارانه و با آگاهی تمام با دادن ایده ها نقشه ها وطرق مختلف اهتمام خاص نسبت به توسعه شهرمون بورزند . ولی افسوس که اوضاع آشفته جامعه و نا امیدی جوانان از آینده به همه چیز مشغولند جز فکر کردن به توسعه و آبادی شهرشون و جز نقد یک فعالیت و اقدام خوب از طرف یک مسئول و سایرین ایده دیگری ندارند

۰۲/۴/۴ ۰۱:۳۵

آقای چهره عزیز
با این مسئولین شهر .این ره که میرویم به ترکستان است .

۰۲/۴/۴ ۰۱:۳۲

هرچند سالیان سال است ، که مسئولین نه به فکر شهر هستند و نه به فکر کشور و از همه مهم تر نه به فکر مردم شهرمون که آباد نشد اقتصاد کشورمان هم که خوابیده ولی همچنان صدا سیمای ایران همه که سرشار از شادی پایکوبی سفره همه ملت هم رنگین پر چرب غیره...... رسیدیم به پیشرفت دانشجو نیستم سواد زیادی هم ندارم تا خوندن نوشتن خداروشکر شکر وقتی به پیشرفت کشور و شهرم فکر میکنم یه جورایی الان کشورم را با پنجاه سال پیش مقایسه میکنم پیشرفت نکردیم که هیچ میتونم بگم صد سال هم عقب موندیم هرجورش حساب کنین هم از نظر ،فرهنگ، اجتماع، اقتصاد، غيره غيره ولی امید وارم که بلخره یه معجزه ای بشه تا کشور را به شما دانشجویان عزیز بسپارند تا پیشرفت کنیم

۰۲/۴/۴ ۰۰:۵۹

دوست عزیز نخبه باید در یک جمع فرهیخته حرف و طرح اش را ارائه دهد و در مقابل چندین دانشمند با تجربه آن رشته از آن دفاع کند و مصوبه بگیرد.
چند نفر در دانشگاه ازاد میانه چنین ویژگی دارند؟ خیلی ها شاید حتی نتوانند در چنین جلساتی اسم و رشته خود را بیان کنند.

۰۲/۴/۴ ۰۰:۵۷

در دانشگاه های ایران هیچی نیست، شاید در آزاد میانه باشد.
مسئولین رسیدگی کنند لطفا.
و از خود نویسنده مقاله که حتما نخبه هستند شروع کنند و استفاده کنند.

۰۲/۴/۳ ۲۲:۰۸

قشر نخبه نی سایان وار؟

اخبار روز