قیز کؤپروسو یا پل دختر در میانه اولین اثر باستانی استان و 87 مین اثر باستانی کشور است که در همان نخستین روزهای شکلگیری ثبت آثار ملی ایران با شماره 87 به عنوان یک اثر فاخر باستانی و ملی ثبت شد.
هرچند میانه قدیمی ترین و پرتعدادترین آثار باستانی را در منطقه شمالغرب کشور دارد (لینک) لیکن معروفترین اثر باستانی آن نه تپه های 7000 ساله ای مانند کوللو تپه بلکه یک پل تاریخی 800 ساله است که هر جایی سخن از میانه باشد، نماد آن همین پل دختر است.
نقاشی زیبای زیر اثر جیمز موریه در سال 1812 است که قدیمی تر از نقاشی های معروف دیالافوآ (1881) و اوژن فلاندن (1840) و حتی چارلز هیث (1815) ترسیم کرده است.
اما وقتی گردشگری وارد محوطه این اثر باستانی می شود وحشت می کند. از تابلویی که اطلاعات پشت و روی آن 100 سال تفاوت زمانی دارد (روی تابلو اثر باستانی قرن 7 و پشت تابلو اثر باستانی قرن 8!) تا یادگاری های متعدد و بدتر از همه کاریابی های افرادی مانند وانتی ها!
از اسامی دقیق و حتی نام روستا و گاهی حتی شماره تلفن فرد جویای کار به راحتی می توان این تخریبگران آثار باستانی و خائنان به تمدن کهن را شناسایی کرد و به مجازات این تخلف گران رساند.
فردی به نام جلال از همین قماش بود که با نوشتن یادگاری "جلال از میانه" در یکی از معروفترین دیوارهای پاریس شهرت جهانی (البته به بدنامی) یافت!
این افراد با استناد به ماده 558 قانون تعزیرات مجازات که صراحتاً اشعار می دارد: "هر کس به تمام یا قسمتی از ابنیه، اماکن، محوطه ها و مجموعه های فرهنگی تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، یا تزئینات، ملحقات تأسیسات، اشیاء و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن مذکور که مستقلاً نیز واجد حیثیت فرهنگی تاریخی یا مذهبی باشد، خرابی وارد آورد علاوه بر جبران خسارات وارده به حبس از یک الی ده سال محکوم می شود"، می توانند توسط دادستان بعنوان مدعی العموم، به یک سال تا ده سال حبس مجازات شوند. هر شهروندی می تواند علیه این شهروندان فاقد فرهنگ و تربیت شکایت کند.
امیدواریم دادستان محترم میانه یا ریاست محترم اداره میراث فرهنگی میانه با یک اقدام قاطع با چنین پدیده مذمومی که بین میانه ای ها متداول است برخورد عبرت آمیز کنند تا منبعد کسی برای چنین تخریبی جسارت نکند و یادگار صدها ساله را شخم نزند.
