چند سالی است که اجرای آزاد راه زنجان – تبریز تا نزدیکی های تبریز تکمیل شده و این آزادراه برای عبور خودروهای این محور آزاد می باشد.
در سالهای گذشته و قبل از شروع عملیات اجرایی اتوبان، مردم میانه تلاشهای فراوانی کردند تا این اتوبان از نزدیکی میانه عبور کند ولی این تلاشها بی اثر بود و اتوبان در نزدیکترین نقطه به شهر میانه 40 کیلومتر با آن فاصله دارد.
از زمان بهره برداری اتوبان و عبور برخی خودروها از آن، مردم میانه به انحائ مختلف نارضایتی خود را از دوری اتوبان از میانه ابراز کرده اند. که این نارضایتی ها را می توان به دو دسته تقسیم کرد.
1- گلایه عده ای از مردم به عدم عبور اتوبوسها از میانه و مشکل در رفت و آمد به سایر شهرها مخصوصا شهر تبریز می باشد.
2- گلایه عده دیگر مساله اقتصادی و از رونق افتادن رستورانها و مغازه ها و تعمیرگاههای بین راهی میانه می باشد.
در اینکه دوری اتوبان در هر دو مورد فوق برای میانه تاثیر منفی گذاشته شکی نیست ولی باید این نکته را بررسی نمود اگر چنانچه اتوبان از نزدیکی میانه عبور می کرد مشکلات فوق تا چه حد کاهش می یافت.
همانگونه که بیشتر همشهریان استحضار دارند اتوبان تهران تبریز تا نزدیکی روستای رجئین به موازات جاده قدیم از شرق به غرب کشیده شده است ولی در این محل جاده قدیم با قوس 90 درجه به سمت شمال جدایی این دو راه را سبب می شود و این جدایی تا نزدیکی بستان آباد ادامه دارد.
برای اینکه تاثیر مثبت و منفی دوری و نزدیکی اتوبان را بدست آوریم، دو شهر میانه و زنجان را با هم مقایسه کنیم .
1- رفت و آمد به شهرهای دیگر: تا قبل از احداث اتوبان مردم زنجان برای رفت و آمد به شهرهای دیگر به خیابان خیام (کمربندی جنوبی) مخصوصا به سه راهی بیجار مراجعه می کردند و بوسیله اتوبوسهای بین راهی به شهر مقصد خود می رفتند و موقع بازگشت هم در همین مکان پیاده می شدند ولی پس از احداث اتوبان و عبور آن از دو کیلومتری شهر زنجان و ممنوع شدن عبور اتوبوس و کامیون بین راهی از خیابان خیام زنجان ، مردم به ناچار از اتوبوسهای بین شهری خود زنجان یا سواریهای بین شهری استفاده می کنند.
2- هر جند پس از احداث اتوبان، در کنار ایستگاه عوارضی زنجان تعدادی مغازه ایجاد شد ولی به لحاظ ممنوع شدن عبور کامیون و اتوبوس بین راهی از داخل شهر زنجان که با وارد شدن اجباری به اتوبان، تا خروجی سرچم نمی توانند از آن خارج شوند کلیه رستورانها و مغازه های حاشیه جاده از شهر زنجان تا خروجی سرچم از رونق افتاد و بسته شد.
بنابراین اگرچنانچه قرار بود اتوبان از نزدیکی میانه عبور کند به هیچ عنوان نمی توانست از مسیر جاده فعلی عبور کند و به علت کوهستانی بودن منطقه در خوش بینانه ترین حالت از فاصله حداقل پنج کیلومتری میانه عبور می کرد که باز هم مردم برای رفت و آمد به شهرهای دیگر نمی توانستند مثل سابق با پای پیاده یا با تاکسی به محل ترمینال سابق رفته و سوار اتوبوس بین راهی شوند.
همچنین در صورتی که اتوبان از میانه عبور میکرد پس از گذر از قافلانکوه بهترین مسیر برای عبور آن مسیر جاده قدیم که از اونلیق رد می شود بود که در این صورت نسبت به مسیر فعلی اتوبان مسطح تر می شد (با توجه به اینکه خودروهای سنگین به لحاظ پستی و بلندی و گردنه های متعدد مسیر فعلی اتوبان ، جاده قدیم را به آن ترجیح می دهند) و خودروهای سنگین دیگر از جاده فعلی میانه استفاده نمی کردند و به تبع آن رستورانها و مغازه های بین راهی اطراف میانه مانند مسیر زنجان سرچم بسته می شد.
نتیجه ای که از مطالب فوق گرفته می شود اینست که هر چند اتوبان از فاصله بسیار زیادی از میانه عبور می کند ولی به لحاظ مسیر کوهستانی و گردنه های متعدد در فصول سرد سال به علت برفگیر بودن مسیر و در فصول گرم سال به علت پستی و بلندیهای متعدد و به تبع آن داغ کردن موتور و استهلاک و مصرف زیاد سوخت، بیشتر خودرو های سنگینی که محور زنجان – تبریز مسیر همیشگی آنها می باشد. مسیر باریک و پرپیچ و خم اما مسطح جاده قدیم سرچم – میانه بستان آباد را به مسیر عریض ولی نا هموار اتوبان سرچم- هشترود- بستان آباد ترجیح می دهند به همین سبب پس از بهره برداری از اتوبان، از رونق جاده فعلی میانه کاسته نشد.
لذا در صورتی که مسئولان و مردم میانه پیگیریهای مقتضی را در خصوص تسریع در اجرای چهار خطه شدن میانه- سرچم و همچنین میانه- قره چمن- بستان آباد و جاده میاندوآب – میانه و میانه- خلخال- گیلان و راه آهن دو خطه میانه- تبریز و راه آهن میانه- اردبیل داشته باشند علاوه بر اینکه مردم شهر میانه برای رفت و آمد به شهرهای دیگر از طریق ریلی و جاده ای هیچ مشکلی نخواهند داشت این جاده های جدیدالاحداث آبادانی روستاهای مسیر خود را نیز در پی خواهد داشت.
