یکی از مراسم به یاد ماندنی و قدیمی و همینطور خاطره انگیز در بیشتر نقاط آذربایجان ، زنجان ، همدان و .. که در میان نوجوانان و جوانان محبوبیت داشت ، مراسم آویختن شال (شال ساللاما: shaal sallama) یا “قورشاق ساللاما” (qursaq sallama) از روزنه بام خانه ها( باجالار) بود؛ در این مراسم نوجوانان و جوانان به پشت بام خانه فامیل و آشنایان و دوستان می رفتند و شال خود را که معمولا پارچه ای دراز بود از روزنه بامها (باجا) به درون منازل آویزان می کردند و صاحبخانه ها هدایایی بعنوان” بایراملیق ” از قبیل پول نقد ، تنقلات از بادام ، پسته ، نخود ، گندم برشته ( قورقا)، تخم مرغ رنگی ، جوراب و لباسهای پشمی، بافته دست بانوان هنرمند، و غیره … به شالها می بستند؛ این مراسم تا پاسی از شب ادامه داشت، در این میان دامادها ( آداخلی اوغلان) در دوران نامزدی بر پشت بام خانه عروس حاضر شده و افرادی که با او بودند او را معرفی می کردند و کسانی که در خانه عروس بودند هدایایی از جمله دستبافتهای عروس ( شال گردن ، جوراب و …)، را به شال داماد می بستند.
استاد شهریار شاعر، شهیر آذربایجان آن را به زبان مادری اینگونه توصیف می کند:
بایـرامـیدی، گئـجه قوشی اوخــوردی
آداخلی قیز،بیگ جورابین توخــــوردی
هر کس شالین بیرباجادان سوخوردی
آی نه گوزل قایدادی شال سالــلاماق
بیگ شالینا بایرامـــــلیغین باغلامـــاق
امروزه از یک طرف به خاطر شیروانی و شیبدار شدن بامها و از سوی دیگر متاسفانه بدلیل جدایی جوانان از ریشه ها و اصلالتهای فرهنگی خود و به اصطلاح ، امروزی و گرفتار روزمرگی شدن ، آنها را از این آیینها دور کرده و فرنگ بومی و بسیار زیبای منطقه در آستانه فراموشی قرار گرفته است.امید که با تلاش دوستان و دوستداران فرهنگ بومی و محلی این آیینها ثبت ملی و جهانی شده و در بین جوانان مجدد به روشی قابل قبول رواج یافته و روز به روز شاهد رونق رسوم و فرهنگ فولکلر و محلی اقوام ایرانی باشیم.
