روزنامه فرهیختگان در تحلیلی به مساله ابول کورکور پرداخته که برترین‌ها آن را در اینجا بازنشر کرده است.
روزنامه فرهیختگان نوشت: از زمانی که خودکشی کرده است، اپوزیسیون بسیج شده‌اند وجهه یک مبارز را برایش بتراشند تا جایی که ابول‌کورکور را سردار کورکور نیز لقب داده‌اند اما هیچ‌کدامشان هم اشاره‌ای نمی‌کنند که از مخفیگاه این به‌ظاهر مبارز و سایر هم‌رزمان اشرارش در ایذه سه قبضه سلاح کلاشینکف به همراه فشنگ، دو دستگاه بی‌سیم و یک عدد جلیقه ضدگلوله کشف و ضبط شد. تجهیزاتی که با کمک مالی سرویس‌های جاسوسی خریده‌اند یا به‌صورت مستقیم از خود این سرویس‌ها دریافت کرده تا فضای آشوبی را که در سال 1401 به راه انداخته بودند بار دیگر در شهر ایذه احیا کنند. شنبه‌شب ویدئویی از یک شرور در رسانه‌ها منتشر شد که او در آن حین درگیری با نیروهای امنیتی برای اینکه دستگیر نشود با شلیک اسلحه خودکشی می‌کند. ابول‌کورکور، که پیش‌تر از حامیان سلطنت‌طلبان و از فعالان آشوب‌های خیابانی شناخته می‌شد، به اسم مبارزه مدنی به آشو‌بها پیوسته بود اما ویدئویی که شنبه شب از او منتشر شد اپوزیسیون را ناچار کرده تا برای همین وجهه تروریستی نیز توجیه بتراشند. او پس از مرگش از سوی برخی براندازان به‌عنوان یک «مبارز» معرفی شد که علی‌رغم تسلیم تحت‌فشار نیروهای نظامی ایران کشته شده است؛ اما ویدئویی که از لحظه خودکشی او منتشر شد، نشان داد او با استفاده از تسلیحاتی که در اختیار داشته درحال درگیری بوده که نهایتاً نیز خود را گرفتار دیده و خودکشی کرده است.
این رسانه به فیلم خودکشی ابول‌کورکور اشاره کرد: ویدئویی که پس از این واقعه در فضای مجازی منتشر شد، او را درحالی نشان می‌دهد که با سلاح گرم مجهز شده و درحال مقاومت دربرابر نیروهای امنیتی است. در این فیلم، او فریاد می‌زند: «تسلیم می‌شویم»، اما لحظاتی بعد با شلیک به سر خود به زندگی‌اش پایان می‌دهد این تصاویر به‌وضوح نشان می‌دهد که او نه یک فرد بی‌دفاع، بلکه شخصی مسلح و درگیر بود که خودکشی را انتخاب کرد. پیش از انتشار این ویدئو، برخی جریان‌های برانداز قصد داشتند مرگ او را به‌عنوان یک قتل عمدی به جمهوری اسلامی نسبت دهند و سناریویی برای مظلوم‌نمایی او طراحی کنند. اما واقعیت ماجرا که در فیلم به‌خوبی نمایان است، این روایت را بی‌اعتبار کرد. ابول‌کورکور با اقدام مسلحانه خود، حتی اگر در درگیری کشته می‌شد، نمی‌توانست به‌عنوان یک قربانی بی‌گناه معرفی شود، زیرا رفتار او به کفایت ویژگی‌های یک اقدام تروریستی را داشت.
براندازی به کنار، با این سابقه درخشان چه کنیم؟
روزنامه فرهیختگان درباره سوابق ابول‌کورکور نوشت: براساس آنچه تاکنون در رسانه‌ها منتشر شده است ابول کورکور از سال 1381 تا 1403 در سابقه خود جرائم خشونت‌آمیز متعددی شامل چاقوکشی، مزاحمت، زورگیری، ضرب‌وجرح، استفاده از سلاح گرم برای قدرت‌نمایی، مشارکت در سه فقره قتل، سرقت‌های مسلحانه جاده‌ای از خودرو و آدم‌ربایی دارد. او از اغتشاشات سال 1401 ایذه، تحت تعقیب و متواری بود و طبق نوشته رسانه‌های معاند، در این دو سال کورکور در خانه دوستان و آشنایان زندگی می‌کرد.
مرگ کورکور نیز مانند تمام اتفاقات مرتبط با ناآرامی‌های 1401 و پس از آن، دستخوش تحریف رسانه‌ها و چهره‌های معاند شد. درحالی‌که در تمام این مدت رسانه‌هایی مانند بی‌بی‌سی و اینترنشنال سعی داشتند تا ناآرامی‌های 1401 را اعتراضات مسالمت‌آمیز از سوی مردم جا بزنند، این بار اما کورکور در لایو اینستاگرامی با اسلحه ظاهر شد و در مدت‌زمان حضورش در لایو، با نیروهای امنیتی درگیر بود. این درحالی است که علی‌رغم انتشار تصاویر زنده اینستاگرامی و لایو زنده درگیری و خودکشی، اما باز هم رسانه‌های اپوزیسیون و چهره‌های معاند در شبکه‌های اجتماعی درحال قهرمان‌سازی از کورکور هستند و از او به‌عنوان «سردار» کورکور نام می‌برند.
همچنین باوجوداینکه در لایو، کورکور خودش دست به خودکشی می‌زند و از تسلیم شدن و همکاری با نهاد‌های امنیتی خودداری می‌کند اما باز هم اپوزیسیون، خودکشی این فرد را به گردن جمهوری اسلامی می‌اندازند و عامل قتل او را مأموران امنیتی می‌دانند. پس از مرگ ابول کورکور، برخی گروه‌های مخالف نظام، ازجمله سلطنت‌طلبان، در شبکه‌های اجتماعی تلاش کردند او را به‌عنوان یک «مبارز ظلم‌ستیز» معرفی کنند. به‌عنوان‌مثال وحید بهشتی، در پستی نوشت: «ابول کورکور، هموطن مبارز و ظلم‌ستیز اهل ایذه، طی حمله نیروهای امنیتی به مخفیگاهش فریاد زد تسلیم می‌شویم، اما تیراندازی متوقف نشد.» این روایت سعی داشت او را قربانی یک حمله بی‌رحمانه جلوه دهد، اما انتشار ویدئو نشان داد که این ادعا‌ها با واقعیت همخوانی ندارد.
این تلاش بخشی از استراتژی همیشگی براندازان برای تحریف حقایق و استفاده از هر رویداد برای تخریب نظام است. نمونه این جعل روایت را در خود‌کشی‌هایی که هم زمان با تلاطمات خیابانی در 1401 انجام می‌شد، مشاهده کرده‌ایم؛ اما پیشینه این شخصیت تجزیه‌طلب که از حامیان سلطنت‌طلبان در آشوب‌های 1401 بود و اقدام مسلحانه اخیر او، جایی برای این قهرمان‌سازی باقی نمی‌گذارد و نشان‌دهنده ناکامی این جریان‌ها در بهره‌برداری از این واقعه است.
آمریکای مدعی مذاکره را در ایذه ببینید
این رسانه خودکشی ابول کورکور را به ترامپ ربط داد: تصویر منتشرشده از ابول کورکور که کاملاً مسلح در ایذه به تقابل با نیروهای امنیتی مشغول است تصویر واقعی از سیاست‌های جدید دونالد ترامپ علیه ایران است که اخیراً بدون ارسال هیچ‌گونه پیامی به ایران در این‌باره در رسانه‌ها دروغ‌پردازی کرده بود. ترامپ که از زمان بازگشت به قدرت در ژانویه ۲۰۲۵ بار‌ها در فضا رسانه‌ای از تمایل به مذاکره با ایران سخن گفته در مصاحبه‌ای با فاکس‌نیوز اظهار داشت: «من به آیت‌الله خامنه‌ای نامه نوشتم و گفتم امیدوارم مذاکره کنید. اگر مجبور به اقدام نظامی شویم، برای ایران وحشتناک خواهد بود». او افزود: «ما نمی‌توانیم اجازه دهیم ایران به سلاح هسته‌ای دست یابد.» این پیشنهاد مذاکره درحالی مطرح شده که تهدید به اقدام نظامی نیز از سوی او حفظ شده است.
ترامپ درحالی چنین ادعایی کرد که خبر دریافت چنین پیامی خیلی زود توسط ایران تکذیب شد؛ اما به نظر می‌رسد پیام ترامپ را باید در دست مسلح امثال ابول‌کورکور مشاهده کرد. ادعا‌های ترامپ مبنی بر تمایل به مذاکره درحالی با هدف جوسازی در فضای رسانه‌ای است که او با امضای یک یادداشت اجرایی ضدایرانی در عمل مسیر تقابل حداکثری را خیلی زود ازسرگرفته است.
رهبر انقلاب اسلامی، در دیدار با کارگزاران نظام به این موضوع واکنش نشان دادند و فرمودند: «اصرار به مذاکره می‌کنند، مذاکره آن‌ها برای حلّ مسائل نیست، برای تحکّم است. [می‌گویند] مذاکره کنیم تا آنچه را که می‌خواهیم، بر طرف مذاکره ــ که آن طرف میز نشسته ــ تحمیل کنیم؛ اگر قبول کرد که چه‌بهتر، اگر قبول نکرد جنجال راه بیندازیم که این‌ها از میز مذاکره فاصله گرفتند، از پای میز بلند شدند! این تحکّم است.» رهبر انقلاب در ادامه با اشاره به اینکه مسئله فقط مربوط به هسته‌ای نیست متذکر شدند که: «توقّعات جدیدی را مطرح می‌کنند که این توقّعات جدید از طرف ایران قطعاً برآورده نخواهد شد.»
علاوه بر مطالبات زیاده‌خواهانه که نافی هرگونه مذاکره است آمریکا که یک‌بار در سال ۲۰۱۸ از برجام خارج شد، نمی‌تواند ادعای حسن‌نیت و تمایل به مذاکره داشته باشد که اگر چنین است می‌تواند به توافق پیشین بازگردد در حقیقت آمریکا نه به‌دنبال مذاکره بلکه به‌دنبال ایجاد فشار اجتماعی در داخل ایران و دامن‌زدن به آشوب است و اقداماتی مانند تحرکات ابول کورکور، بخشی از پازل فشار حداکثری و بی‌ثباتی است که واشنگتن علیه تهران دنبال می‌کند.
رونمایی از پلن A ترامپ
سخنان رهبر انقلاب نشان‌دهنده بی‌اعتمادی ایران به نیت واقعی آمریکا و شناخت ترفند‌های دیپلماتیک آن است. اما فراتر از این، آمریکا در سال‌های اخیر روی اقدامات تروریستی در مناطق مرزی ایران سرمایه‌گذاری کرده تا بی‌ثباتی ایجاد کند و پروژه‌های تجزیه‌طلبانه را تقویت کند. واقعه ابول کورکور در ایذه که در منطقه‌ای باسابقه تحرکات جدایی‌طلبانه رخ داد، می‌تواند بخشی از این سیاست باشد.
در دوره جدید ریاست‌جمهوری ترامپ، به نظر می‌رسد این رویکرد تشدید شده و اقداماتی مانند تحرکات ابول کورکور بخشی از این استراتژی است. این امر با تهدیدهای اخیر ترامپ هم‌سو است که در صورت عدم‌پذیرش مذاکره، «کار دیگری» انجام خواهد داد. درگیری‌هایی ازاین‌دست نشان می‌دهد این «کار دیگر» می‌تواند شامل حمایت از اقدامات مسلحانه و تروریستی باشد.