طبیعت غنی و بی نهایت بزقوش، گنجینه هایی ارزشمند در سینه دارد که گردشگران این ناحیه زیبا را با آن ها پذیرایی می کند. یکی از این موهبت های بهشتی این منطقه قارچی به نام سیان بویو یا بالدیرقان گوبلیی است که گاه به آن چاشورت/چاشیر/کاشیر دومبالاغی هم گفته می شود.
این قارچ نسبتا بزرگ برخلاف تصور نوعی دنبلان نیست و با آنها قرابتی ندارد. در واقع این قارچ نوعی اویستر یا قارچ صدفی است و بزرگترین نوع اویستر نیز هست که سبب شده در فارسی به آن قارچ شاه صدف گویند.
.JPG)
این قارچ یک قارچ خوراکی پرطرفدار بومی در اروپا، خاور میانه و شمال افریقا است اما در آسیا نیز به خوبی شناخته شده است و استفاده های خوراکی و دارویی دارد.
انواع جوان این قارچ ساقه قطور، گوشتی و سفید و کلاهک نسبتاً کوچک خرمایی رنگ دارد که روی این کلاهک شکاف ها و تزئینات خاصی وجود دارد.
این قارچ با ریشه گیاهان علفی از جمله گلپر (به ترکی بالدیرقان) و جاشیر یا جوشیر (به ترکی چاشورت، چاشیر و کاشیر) و کُزَل جاشیری (به ترکی سیان بویو) رابطه همزیستی است.
سیان بویو گوبلیی به عنوان منبع آهن، پتاسیم و مس و غنی از سلنیوم مطرح بوده و به طور سنتی در شرق دور برای جلوگیری از بیماری های قلبی، ایجاد مقاومت در برابر ویروس ها، درمان خستگی، سرماخوردگی و آنفلوانزا استفاده می شود. تقویت کننده سیستم ایمنی بدن است و احتمال خطر سرطان سینه و پروستات را کاهش می دهد.
