«زنده کش بوده و با مرده پرستی شادیم
این گواهیست که ما طالب گوریم هنوز»
مرده پرستی در کشور ما تبدیل به فرهنگی شده که کمتر کسی این حقیقت را انکار می کند. امروز در خبرها خواندیم که حبیب محبیان درگذشت.
کسی مشکلی با پخش تصاویر و آهنگ ها و کلیپ های این خواننده در کمتر از یک ساعت و تجمع چندین هزار نفری در مراسم کفن و دفنش ندارد (و یا نمیتواند داشته باشد) همانطوری که در مراسمات بعد درگذشت پاشایی و نوروزی و ... کسی چیزی نگفت اصلا ما هم شریک غم و مصیبت تان هستیم ولی ...
امروز یک بزرگی هم فوت کرد. متولد 1316 بود و خیلی خدمات در اختیار ما گذاشته بود. ما ارج مان را ارج ننهادیم. آهنگری، ریخته گری و جوشکاری درگذشت...
شرکت ارج که اولین تولید‌کننده‌ی لوازم خانگی است امروز رسما تعطیل شد. این شرکت قبل از شرکت های بنام امروزی همچون سامسونگ شروع به کار کرده بود اما دیگر نامی از آن در عرصه‌ی لوازم خانگی نخواهیم شنید.
این مرگ از این دیدگاه سوزناک تر است که هم گامان و رقیبانش در اکثر نقاط دنیا نه تنها نمی میرند بلکه روز به روز بالنده تر و قوی تر نیز می شوند. درحالیکه ما هر روز شاهد مرگ عزیزی در صنعت خود هستیم که دلیل اصلی اش تصمیمات دولتمردان و مسئولان و مدیران مان می باشد.
اگر مراحل طبیعی پذیرش مرگ انسان 1- مرحله انکارـ ناباوری 2- مرحله خشم 3-مرحله غم 4- مرحله پذیرش ، این 4 مرحله باشد بنده نیز 4 مرحله مرگ صنعت را چنین نام گذاری میکنم.
1- مرحله کاهش سود و عدم امکان توسعه
2- مرحله تعدیل نیرو و کاهش تولید
3- مرحله درخواست همکاری از مسئولین و دولتمردان و بانک ها
4- تعطیلی کارخانه و پذیرش مرگ
از تمامی دوستان، همشهریان و ایرانیان عزیز خواهشمندیم که از حال و روز صنعت غافل نشوند و مرگ صنعت را کمتر از مرگ سوپراستارها و خواننده ها و ... ندانند. شاید اگر توجهی یا تجمعی به اندازه یک دهم درگذشت پاشایی به این نوع مرگ و میرها میشد امروز شاهد چنین وضع اسفباری نبودیم. بیایید آیین مرده پرستی خود را درست بجا آوریم...
و اماسخن آخر:
جناب آقای روحانی رئیس جمهور دولت تدبیر و امید، امروز شاهد مرگ و میرهای زیادی در صنعت هستیم و از تعدیل نیرو و افزایش بیکاری پرواضح هست که خیلی از کارخانه ها در مراحل آخر مرگ خود دست و پا می زنند. اگر تدبیری دارید به کار بندید چراکه خیلی زود دیر می شود.
