نوشته: معلّم
" من یک رأی دارم و کسی را هم توصیه نمی کنم . . . " –مقام معظم رهبری
انتخابات ریاست جمهوری و نیز شورای شهر قرار است 29 اردیبهشت 96 برگزار شود؛ یعنی حدود 8 ماه بعد! طبیعی است که هرگونه فعالیت انتخاباتی و تبلیغاتی در آستانه این تاریخ شروع شود، اما . . . شنیده می شود و دیده می شود که برخی ها از پایان تابستان دورخیز خود را شروع کرده اند! اینکه برخی ها برای خدمت به مردم اینقدر مشتاق و پیگیر و عجول هستند خیلی خوب است! اینکه برای انتخابات باید اطلاع رسانی کرد و از افراد خاص استفاده کرد، حتماً خوب است! اینکه از تجربیات خود و افراد بانفوذ و صاحب منصب کنونی استفاده بکنیم، به نظر می رسد خوب است!
مردم ما انتخابات زیادی را تجربه کرده اند و البته در جهان امروزی افتخار می کنیم که جزو کشورهایی هستیم که انتخابات و دموکراسی در آن وجود دارد. مردم ما همیشه در تمام انتخابات فعال و مؤثر و صادقانه و دموکراتیک حضور داشتند و طبیعی است که انتظار دارند کاندیداها و افراد مرتبط هم همینقدر صادقانه و جوانمردانه وارد شوند. این روزها در شهر دیده و شنیده می شود که برخی افراد منتسب و نزدیک به مسئولین کنونی فعالیت های انتخاباتی خود را شروع کرده اند: 8 ماه مانده به انتخابات. برنامه ریزی و تمهیدات مقدماتی امری است معقول و صحیح، اما آیا این دورخیز طولانی رنگ و بوی خدمت و صداقت و مسئولیت دارد؟
نکته دیگری که مهمتر است انتساب و همراهی برخی مسئولین فعلی شهر با این افراد و فضاسازی تبلیغاتی برای آنهاست به نحوی که چنین القا می شود که در صورت همسو و همفکر و هم جناح بودن شورای شهر آتی با مسئولین فعلی شهرستان حلّال تمام مشکلات میانه خواهد بود و به تبع این القائات، از نوعی رانت و فضا و حمایت صاحبان قدرت نیز استفاده می کنند. یک وجه قضیه تکراری و یکسویه شدن آدمها و نظرات است به شکلی که کمکها و تبلیغات مسئولین فعلی موجب شکل دهی نظر مردم درجهت انتخاب نزدیکان و همکیشان همان مسئولین می گردد. در نتیجه عمده مسئولین شهر، نهاد نظارتی و سایر مجموعه تشکیل می شود از افراد مشابه از یک تفکر. این یکسویه شدن فی نفسه بد نیست و می تواند به هماهنگی و تسهیل تسریع امور منجر شده و از حاشیه ها و تضادها و تقابل های آزاردهنده بکاهد، اما تجربه نشان داده در چنین شرایطی فضا شدیداً یک قطبی شده و افراد در نهادها و مراکز مختلف بجای اجرای قانون و عدالت، به لاپوشانی ضعف خودی ها و نادیده انگاری اقدامات غیرخودی می پردازند. دولت هفتم و مجلس ششم مثال معاصری است از یکسو بودن دو نهاد کشوری که متأسفانه خروجی مثبت و مفیدی –حداقل برای مردم- نداشت. اینکه شورای شهر ما با فلان مسئول همسو بوده یا از اطرافیان آنها باشند نه مزیت است نه اشکال. سخن از این نیست که شورای شهر آتی نزدیک به کسی باشد یا نباشد. بلکه منظور این است که انتساب به اشخاص و مسئولین و حمایت مسئولین از یک کاندیدا الزاماً جنبه مثبت و مفیدی برای شهر نیست. اگر اصل بر قانون است که همه با هر گرایشی مدعی خدمت هستند پس همسویی با این و آن ملاک جالبی نیست، ما باید با قانون همسو باشیم نه با افراد. اگر هم اصل بر روابط و انتفاع است پس داعیه خدمت نباید علم شود. در جایی که رهبر معظم انقلاب در خصوص انتخابات همواره تأکید داشته اند که همانند یک شهروند عادی فقط یک رأی دارند و در هیچ انتخاباتی هیچ کسی را توصیه نمی کنند، پس جایز نیست که در پایین هرم، انتساب و ارتباط با اشخاص خاص ملاک یا مزیت تلقی شود. 8 ماه تا زمان انتخابات مانده و طبق هر دوره هیاهوی انتخاباتی از هم اکنون شنیده می شود اما جایز نیست خادمان شهر عرصه و مجال و فرصت خدمت به مردم را بخاطر 29 اردیبهشت هدر دهند. هماتقدر که در سخنرانی ها می گوییم "مردم می فهمند" کاش واقعاً باور کنیم که "مردم می فهمند"!
