سکانسی از یک واقعیت در اورژانس

این اتفاق چند ماه پیش برای بنده افتاده و بر اساس واقعیت می باشد.
ساعت 20 یک روز پاییزی با مادر بزرگم وارد اورژانس بیمارستان امام خمینی می شوم، از در وارد نشده متصدی می گوید فیش واریز کن مادربزرگم را وسط سالن رها کرده میروم صف می ایستم و فیش واریز می کنم. بعد از چند دقیقه نوبت میرسد وارد اتاق دکتر میشوم همراه ما 5-6 نفر دیگر هم در اتاق هستند که هر کسی حرفی می زند، معاینه ای سرپایی انجام می شود و دستور نوار قلبی داده می شود می رویم بیرون دوباره متصدی می گوید فیش واریز کن میروم صف می ایستم و فیش واریز می کنم ، میرویم اتاق برای نوار قلبی ولی دستگاه ایراد دارد چند تن از پرستاران جمع می شوند و بالاخره دستگاه نصفه و نیمه کار می کند وسط تست چند بار کاغذ پاره می شود و با چسب شیشه ای چسبانده می شود. دوباره پیش دکتر می روم دستور دیگری برای تست مغز می نویسد باز به متصدی مراجعه می کنم می گوید فیش واریز کن، باز میروم و صف می ایستم و فیش واریز می کنم . نتیجه به اطلاع دکتر می رسد، دکتر مشکوک به سکته مغزی است و دستور به اسکن مغزی می دهد دوباره مراجعه به متصدی و دستور به واریز فیش و باز می روم صف می ایستم و فیش واریز می کنم. منتظر دکتر و پرستار میمانم تا در معیت آنها به زیر زمین ساختمان قدیمی بیمارستان مراجعه نماییم و بالاخره انتظار سر میرسد و به دالانهای مخوف زیر زمین وارد میشویم همه جا را کنده اند زمین پر از آجر و میله و آهن و غیره است، دیوارها را کنده و رها کرده اند و مریض می ترسد و میگوید من وارد اینجا نمی شوم ولی بالاخره وارد میشویم و به هزار زحمت اسکن گرفته می شود و تشخیص دکتر درست و مریض سکته مغزی کرده است ولی از نوع خفیف و ساعت 22:15 بعد از دو ساعت و ربع گردش در اورژانس دستور به بستری در بیمارستان  داده می شود. مریض بستری می شود بدون آنکه متخصصی ویزیت نماید و تا فردا صبح ساعت 10 مریض بدون درمان منتظر می ماند تا متخصص بیاید.
نتیجه اخلاقی:
1- حتما موقع مراجعه به اورژانس با حداقل دو نفر همراه مراجعه نمایید تا یک نفر همیشه در صف باشد.
2- بعضی کار ها نیاز به امکانات ندارد بلکه با کوچکترین مدیریت حل میشود منجمله معضل پرداخت فیش
3- مریض سکته مغزی بعد از 2ساعت و ربع گردش در اورژانس حالش خوب می شود.
4-نگران نباشید  همه چی ارومه.