انتقال آب سد شهریار با اعتبار چند صد میلیاردی برای استان گیلان که 300 کیلومتر جلوتر از آب بزرگترین سد ایران، منجیل استفاده می کند و اردبیل با فاصله 120 کیلومتری از سد شهریار دارای توجیه فنی و اقتصادی می باشد . ولی پمپاژ آب به بخش محروم و کم آب کاغذکنان که بیشتر اهالی آن به خاطر خشکسالی و اشتغال به شهرهای دیگر مهاجرت کرده اند و کسی نمانده که از حقش دفاع کند دارای توجیه فنی و اقتصادی نمی باشد. اما چیزی که بیشتر از همه باعث ناراحتی می شود این است که طرح پمپاژ آب از سد شهریار به کاغذکنان از مصوبه های وزارت نیرو در زمان حکومت پهلوی بوده آن هم نه به خاطر دلسوزی بلکه به خاطر زیر آب رفتن قسمتی از اراضی بخش کاغذکنان به زیر آب. و دومی این که علیرغم دستور ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران دکتر محمود احمدی نژاد و وزارت نیرو نسبت به بررسی موضوع متأسفانه در قسمتهای پایین دست اداری دچار بی توجهی و کم کاری شده و مطالعه پمپاژ آب از رودخانه قزل اوزن به سد خاکی نوروزآباد که در صورت اجرا تنها اراضی دو روستا را شامل خواهد شد را جوابی برای درخواست اهالی 60 روستا از پمپاژ سد شهریار به کاغذکنان را می دهند.
