((بزرگترين واحد بخش خصوصي ذوب و توليد فولاد خاورميانه با حضور رئيس جمهور در شهرستان بناب به بهره برداري رسيد.
به گزارش مهر، دکتر محمود احمدي نژاد صبح امروز دوشنبه با حضور در شهرستان بناب خط توليد ميل گرد آج دار مجتمع «فولاد صنعت سهند» و خط توليد و ذوب شمش فولاد مجتمع«فولاد صنعت شهريار» را به عنوان بزرگترين واحد ذوب و توليد فولاد در خاورميانه افتتاح کرد.
اين مجموعه صنعتي با سرمايه گذاري بخش خصوصي و در کمتر از 15 ماه احداث شد.
رئيس جمهوردر بازديد از بخش هاي مختلف اين مجموعه صنعتي در جريان روند عمليات اجرايي و توليدات اين مجتمع صنعتي قرار گرفت.
با بهره برداري از طرح هاي فولاد بناب، ظرفيت فولاد نورد به 15 ميليون تن و ذوب به 18 ميليون تن در سال افزايش مي يابد.
واحد صنعتي «فولاد صنعت سهند» داراي 2 خط توليد نورد ميل گرد بوده و قادر به توليد سالانه يک ميليون تن ميل گرد آج دار است . براي اين مجموعه 150 ميليارد تومان سرمايه گذاري شده که براي 800 نفر به طور مستقيم اشتغال ايجاد کرده است.
شرکت «فولاد صنعت شهريار» نيز شامل ذوب و توليد انواع شمش هاي فولادي است که با سرمايه گذاري 170 ميليارد تومان احداث شده و براي 700 نفر به طور مستقيم اشتغال ايجاد کرده است)).
این خبر به قدری روشن است که نیازی به توضیحات اضافی نیست ولی نیاز به گوشزد کردن برای نمایندگان محترم است که یک لحظه کلاه خود را وسط گذاشته وقضاوت کنند که آیا در مقابل این چنین طرح هایی که مدام در شهرهای کوچکی مثل بناب ،خرمدره و .... افتتاح می شود پاسخی برای مردم دارند ؟ چند سال پیش بود که مرکز تحقیقات هسته ای هم در بناب افتتاح شد .
تاکی این شهر چوب باند وباند بازی را خواهد خورد ؟چرا نمایندگان محترم برای جذب طرح های بخش خصوصی تلاشی نمی کنند ؟
چرا اعتراضی از سوی نمایندگان مخصوصا رییس کمیسیون صنایع، نسبت به تاخیر در ساخت یکی از 8 طرح بزرگ فولادی کشور نمی شود ؟ این در حالی است که طرح فوق که توسط بخش خصوصی اجرا شده طی 15 ماه به اتمام رسیده است در حالی که طرح احیای مستقیم فولاد میانه که یک پروژه 18 ماهه ی دولتی بود هنوز هم 2 سال دیگر برای ساخت آن وعده داده شده است .
طبق مصاحبه ی مهندس حاج اصغری که چند روز پیش با صدای مرکز آذربایجان شرقی داشتند سهم شهرستان میانه از معادن آذربایجان را 10 درصد ولی خروجی(صنایع فعال) را یک دهم در صد اعلام کردندوبرای این وضعیت تاسف خوردند، در حالی که شهری مثل بناب حدود ۸۲۶۳ کارگاه دارد.
همیشه نوشته و گفته ام که نماینده نمی تواند هر طرح ملی را برای شهر خود بگیرد ولی می تواند پای بخش خصوصی را به شهر باز کند . هنوز هم معلوم نیست طرح ((آنا کاغذکنان)) که قرار بود میدل باس تولید کند به کجا رسید ؟ هنوز معلوم نیست وضعیت شهر صنعتی که قرار بود در نزدیکی های فولاد میانه ساخته شود چه شد ؟ مشخص نیست که فولاد 100 هزار تنی بخش خصوصی به کجا انجامید ؟ بودجه ای که برای تغییر بافت فرسوده ی شهر وعده اش داده شده بود (چیزی در حدود19 میلیارد)چی شد؟
شهر کوچک بناب یک به یک مراتب پیشرفت را بدون درگیر شدن در مسایل سیاسی طی می کند واین مسائل و کمکی که برای پیشرفت شهرشان می کنند باعث می شود که برای نمایندشان آقای ((ضیااله اعزازی )) احترام قائل باشند .
شورای شهرشان به فکر کمک به خواسته های مردم هستند نه به فکر برج وویلا سازی و رکورد زنی برای تعویض شهردار، اینهاست که تفاوت بین مسئولین را نشان می دهند وجایگاهی را که آنها در بین مردم بدست می آورند وچه پاداشی بزرگتر ازاین .مردم آنقدر ها هم بی انصاف نیستند که کسی را که دلش برای شهر می سوزد را زود از یاد ببرند ویا نشناسند.
شهر بناب در زمینه ی علمی نیز خیلی از شهر ما جلوتر است زیرا نماینده شهر می داند که به عمل کار برآید گواه این مدعا مراکز علمی موجود در شهر بناب است که به شرح زیر است :
1-دانشگاه آزاد اسلامي
_2دانشگاه پيام نور
_3دانشگاه امام صادق وحوزه علميه ولي عصر (ع)
_4آموزشكده فني ومهندسي
_5مجتمع آموزشي آب وبرق
_6دانشكده صنعتي سهند
_7آموزشكده معماري
_8دانشكده IT
كه بیش از 20000 نفر دانشـــــجو وطلبه در مراكز علمي فوق و 000 35 دانش آمــوز در مـــدارس بناب مشغول به تحصيـــــــل هستند .
این در حالی است که تکمیل تنها دانشکده ی دولتی فنی - مهندسی میانه در هاله ای از ابهام قرار دارد و همه ساله وعده برای پذیرش دانشجو می دهد .
چطور می شود شهر کوچکی مثل بناب همه ساله نسبت به سال قبل، وضعیتش بهتر می شود ولی شهرما بدتر ؟
چطور می شود جمعیت شهر بناب کم نمی شود که هیچ ، بیشتر می شود ولی شهر ما به جای داشتن جمعیت بالای 500 هزار نفر ، به کمتر از 200 هزار می رسد ؟
جواب معلوم است در شهر ما برای نیروی کاری متخصص و غیر متخصص فرصت شغلی نیست . یادم نمی رود گزارش فرماندار محترم قبلی مبنی بر بیکاری که به آقای جهرمی گزارش 5 درصد بیکاری را داده بودند که در مباحث اقتصادی یعنی ((سطح اشتغال کامل ))، وبسیاری از کشورهای توسعه یافته آرزوی این چنین نرخ بیکاری را دارند .
علاج رسیدن به پیشرفت وتوسعه چیزی نیست جز تولید و اشتغال و لازمه ی آن هم رسیدن به یک سطح رشد تولیدی پایدار در شهر ،توسط جذب بخش سرمایه گذار خصوصی می باشد .
البته در پایان این نکته نیز ذکر شود که ما مردم هم بی تقصیر نیستیم ، زیرا که فرهنگ سازی لازم برای جذب سرمایه گذار در بین ما وجود ندارد . یکی از شایعاتی که در مورد ((آنا کاغذکنان )) مطرح بود این است که مردم آن حوالی می گفتند که فرد سرمایه گذار برای پیدا کردن اشیای عتیقه آن جا آمده و سوله ها را زده است . یا موردی که برای یکی از سرمایه گذاران در بخش گچ وجود داشت که روستاییان تا گرفتن امتیازهای زیاد نمی گذاشتند کار ادامه یابد . این قبیل حرف ها وحرکات هر بخش خصوصی را فراری می دهد . طوری باید اشتغالزایی توسط بخش خصوصی در بین ما مردم نیز نهادینه شود که سرمایه گذار جذب شود ودر واقع امنیت کافی را داشته باشد نه اینکه چوب لای چرخ تولید بگذاریم .
