داشتم بخش نظرات وب سایت را می خواندم که به نظری از مهندس دیل آجی در خبر زیر برخوردم :
چند خبر از دانشگاه آزاد میانه
خلاصه خبر : دیدار رئیس واحد میانه با فرمانده جدید سپاه شهرستان
دکتر علیرضا حسین پور سنبلی رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه به همراه اعضای هیئت رئیسه دانشگاه با سرهنگ پاسدار عباسقلی احمدزاده، فرمانده جدید سپاه ناحیه میانه دیدار کرد.
نظر مهندس دیل آجی : روی لینک خبر اول یعنی دیدار رئیس دانشگاه آزاد با فرمانده سپاه میانه کلیک کنید تا عکس ها را مشاهده کنید
کنجکاو شدم تصاویر را ببینم، بعد از دیدن عکسها متوجه شدم آقای باصفایی که چند روز قبل در مراسم یادواره شهدای دانش آموز در دبیرستان بوعلی سینا ی میانه کنارش نشسته بودم فرمانده بوده. منقلب شدم بعد که هیجانات رفع شد گفتم حکایتم را بنویسم بلکه به گوش شنوایی رسید و به درد کسی خورد. من دیر به مراسم رسیده بودم و دم در یکجایی پیدا کردم نشستم ، ضمن استفاده از سخنان سخنران ،حواسم به درجه دار کنارم و رفتارش هم بود. متواضع و فروتن و ... نمی دانم چه کلمه ای استفاده کنم که احساسم در آن موقع را برساند و راستش نمی خواهم همه ی احساسم را هم شرح دهم! به هر چیزی فکر می کردم غیر از فرمانده بودنشان!
غرضم از این مقدمه رسیدن به این نتیجه بود که حالا که فرماندهی این گونه است ، بیاییم فرماندهان را الگوی رفتاری خودمان قرار دهیم. رفتارمان طوری نباشد که رئیس بودنمان را در ظاهر و نگاه و لباسمان بخوانند و تشخیص دهند. که بله اینی که اخم کرده یا خودش رو میگیره یا بالا نشسته ، این رئیسه!
با دوستی این موضوع را مطرح کردم گفت تو تاحالا برخورد نداشتی فرمانده های قبلی هم که من دیده بودم بی آلایش بودند. گفتم پس آن حکایتها که برایم گفته بودی چه. گفت: آنها از بعضی غیر فرمانده ها بود. گفتم: کاش همه فرمانده بودند.