هرچند در دو مسافرت استانی قبلی هم دیدیم که تصویب دهها طرح در عرض یک ساعت حرکتی سمبلیک است، اما باز هم دلمان خوش بود که لااقل نام میانه در میان چند طرح ذکر می شد اما این بار در میان 45 بخش تصویب شده اصلاً نامی از این شهر مظلوم ذکر نشده است مگر در قسمت تسریع راه آهن تبریز ـ میانه که معلوم است آنجا هم میانه جور تبریز را می خواهد بکشد.
با نگاهی به مصوبات جدید هیئت دولت در استان می بینیم که بسیاری از عناوین صرفاً زرق و برق دارند ولی محتوایی در آن دیده نمی شود. مطالعه فلان طرح یا بررسی فلان طرح چیزی از درد منطقه کم نمی کند. مصوبات دارای اعتبار مالی دو سفر قبلی چنان شد وای به حال طرح های مطالعاتی و بررسی سومین مسافرت استانی! یعنی می دانیم با این مصوبات، فاصله میانه با شهرهای دیگر نه کم خواهد شد نه زیاد، اما می توانیم احتمال بدهیم مسئولین منطقه میانه چقدر روی هیئت دولت تأثیرگذار بودند و چقدر توانستند از حجم مشکلات و بحرانهای منطقه را به دولت کریمه منتقل کنند.
سئوالاتی به ذهن می رسد که دنبال پاسخ آن می گردیم:
1 ـ آیا هیئت دولت نباید مصوبات قبلی خود در مورد میانه را پیگیری کند؟ مگر هیئت محترم دولت طرح چهاربانده شدن جاده میانه ـ سرچم را تصویب نکرده بود؟ چرا بعد از سه سال و نیم هنوز خبری از آن نیست؟ پس بی دلیل نبود که گفتم: یک بار در مورد این طرح با مهندس هاشمی به وزارت راه و ترابری رفتیم ولی احدالناسی حتی عنوان چنین مصوبه ای را نمی دانست!
2 ـ وضعیت دانشکده فنی و مهندسی میانه چه می شود؟ ادامه دهیم یا رها کنیم؟ ترم پائیزی برخلاف ترم بهاری کوتاه است. وعده بهمن ماه را بدهیم یا مهر سال بعد را؟
3 ـ وضعیت شهرک صنعتی کاغذکنان با آن بحران آب و برق چه می شود؟ آیا طرحی برای برون رفت از این بحران نباید تصویب شود؟
4 ـ آیا بحران بهداشت در میانه حل شد؟ آیا مادری بخاطر هشتاد هزار تومن درخواست نامشروع دکتر سر زایمان جان نخواهد داد؟
5 ـ آیا وعده راه اندازی بیمارستان امام خمینی که دهها سال در خدمت مردم میانه بود، وعده بزرگی است که نماینده هیئت دولت در میانه آنرا مژده می دهد؟
