صفحه مجازی ایشان، آقای شهرام عبدلی را که بالاپایین کردم متوجه شدم این شخصیت همان هنرمندگمنام پاپ ترکی تزار اول کشوری برخواسته از میانه است که سالهاست مردمان میانه مکدر از تکست‌های بی محتوا شش و هشت و صداهای هزاربار مونتاژ شده هنرمندان فارس زبان، تشنه شنیدن نوای دلنشین و موسیقی بومی با اهنگهای محلی بودند.
موسیقی با هر زبانی زیبا و ستودنی است، چه موسیقی آمریکای لاتین باشد یا موسیقی مردمان آفریقا. اما این بار حتما فرق دارد. او نه از تهران و غربت آمده، نه با زبانی بیگانه غیر از زبان مادری صدهاسال مردم میانه، بلکه با همان زبان شیرین ^لالای بالام یاتاسان شیرین یوخو گورسان^ همین روزاهاست که برای مردمش در إستیج هنرنمایی کند و همشهریان و هم زبانانش از دور و نزدیک با او هم صدا شوند. نگارنده تا به امروز این هنرمند خوش آتیه، آقای شهرام عبدلی را نه از نزدیک دیده و به قطع 100% نه این یادداشت سفارش شده از سمت ایشان یا خویشاوندان او است. عرق به خاک، مردم و زبان مادری اش را در سر دارد و امروز آمده تا آن را در عرصه شهرستان به نمایش بگذارد.
وقتی مشاهده می‌کنم برای آثار تاریخی مان همچون قیزکورپیسی هیچ کس تره خرد نمی‌کند؛ اما یک دلسوز با همه فرصت‌های فوق طلایی اش در پایتخت برای اجرای به زبان فارسی، زبان شیرین ترکی مادری و آذربایجان خود را در اولویت قرار داده، پس از حدود هشت سال بخودم جرات دادم تا از مردم فهیم شهرم درخواست کنم از کنسرت ایشان، این رویداد فرهنگی که در روز جمعه 23 شهریور در سالن فرهنگ میانه برگزار خواهد شد، بعنوان فرصت مغتنم حمایت از هنرمندان دلسوز زبان شیرین مادری مان، ترکی و آگاهی بخشی به فرزندانمان درباره ی زبان مادری شان استفاده نمایند. با احترام به تمامی هنرمندان شریف میانه عزیز
