نقل است چهل نفر بازرگان از کرمان عازم خراسان بودند در اطراف شهر کرمان .در ابتدای سفر دو نفر مغول مست جلوی بازرگان را گرفتند و با بهانه های واهی،یکی از مغولها با چوب،خطی روی زمین و اطراف بازرگانان کشید و گفت:همینجا بمانید تا ما برویم از شهر شمشیر بیاوریم و سر تک تک شما را ببریم،مغولها به شهر رفتند و فردا صبح آنکه دور بازرگانان خط کشیده بود به دوستش گفت:یادت میاید دیروز چنین کاری کردیم،او پاسخ داد حتما بازرگانان رفته اند و ما فقط خطی روی زمین کشیدیم و محال است بمانند،مغول اصرار کرد و شمشیرهایشان را برداشتند و رفتند،دیدند همه آنجا هستند و شروع به بریدن سر بازرگانان کردند، بعد از بریدن 39 نفر خسته شدند و یکی را رها کردند.آن یک بازرگان به شهر آمد و ماجرا را به دوستانش تعریف کرد.دوستان علت را پرسیدند و وی چنین گفت:ما چهل نفر بودیم،تنها-آنها دو نفر بودند،باهم.
نقل از کتاب امثال و حکم