اندر عجایب روزگار ، می توان به ترمینال میانه اشاره نمود .
روزی روزگاری ، دولتمردان خبره و شهرسازان آگاه و خدمتگزاران پاک بین شهرستان میانه ، عزم خود را جزم داشتند تا پایانه ای در این دیار به پا دارند .
هر چند این شهر کوچک را که میانه نام نهاده و به قریه ای بیش ، شباهت نداشت ؛ در ایام ماضی ، پایانه ای فرسوده بود که آن را «ترمینال» خواندندی .
چندین دفتر اتوبوسرانی در آن دایر و خلایق بدان مکان به اقصی نقاط عالم ، روان بودند .
ولیکن سردمدارن شهر ، تاب نیاوردند که در پیشرفت فزاینده ی بلاد مجاور و از جمله تبریز یا تربیز که آن را مادر شهر ، کلان شهر یا متروپولیس نامند ، عقب مانده و سیر قهقرایی طی نماید .
بدین لحاظ ، اجماعی پدید آمد تا پایانه ای با مشخصات نوین در این شهر ، فراهم آید .
بسی گردیدند و گشتند و مکان یابی کردند تا مکانی را برای احداث این مکان مقدس که از ضروریات شهر نیز بود ، فراهم آورده و عمارتی عظیم در آن بنا نهادند . عمارتی که سالهاست ، گرد روزگار بر چهره ی آن نشسته و چون بلااستفاده مانده و متروکه است ، به گورستان شبیه تر ماند تا به پایانه .
از دیگر عجایب روزگار که مختص شهر عالم پرور ونخبه پرور میانه است ، عدم وجود باجه های فروش بلیط در سطح شهر است . اگر هر یک از اهالی این بلد ( شهر ) ، اراده نموده تا بلیطی جهت مسافرت ریلی و سوار شدن بر قطار ابتیاع نماید ، به سهولت خواهد توانست چندین مکان مناسب و مجلل در سطح شهر ، جهت برآوردن نیاز خود ، یعنی ابتیاع بلیط ، یافت نماید . همچنین حتی اگر بنده ای از بندگان خدا ، حتی چنانچه به دین اسلام نگرویده باشد ، بخواهد بلیطی جهت مسافرت با طیاره ابتیاع نماید ، باز هم مکانهای متعددی در سطح شهر ، پاسخگوی نیاز وی می باشند . ولیکن با شرایط جاری ممالک محروسه ی ایران ، نیک می دانیم که مسافرت با قطار و طیاره به همه ی نقاط کشور ، مقدور و میسر نبوده و لاجرم به بهانه ها و دلایل گوناگون ، بایستی راه دیگری را نیز در نظر داشت و آن هم مسافرت با اتوبوس است . اما اگر انسان بخت برگشته ای اراده نماید ، بلیطی جهت مسافرت ابتیاع نماید ، معلوم و مشخص نیست که در سطح شهر ، کدامین مغازه ، کدامین باجه و کدامین دکان ، یا کدامین عطاری ، بلیط اتوبوس را ارائه می کند .
چنین شد که خلایق میانه اینگونه اسیرند و آواره .
و در عجبم که چگونه این تعداد عظیم و انبوه از مسافران ، هرگز ناله ای بر نیاورده و زبان به شکایت نگشودند .
آری ، ملتی توسری خور تر از ملت میانه ، در همه عالم ندیدم .
و ملتی ، بی تفاوت تر از ملت میانه ، مشاهده نکرده ام .