توسعه صنعت گردشگری در مناطق به مثابه تشکیل فرآیند و سیستمی است که حداقل موارد انگیختن برای سفردر آن مهیا بوده یا شده است. به تبع آن تعریف نقص در جزء سبب ناکارآمدی کل مجموعه می شود نیز برای توسعه گردشگری در مناطق صادق است. حال با توجه به موضوع مورد اشاره در میانه چیزی بنام سیستم توسعه گردشگری تعریف یا برنامه ریزی شده است یانه؟! یا حداقل به صورت بالقوه شرایط و توان طبیعی آن را داریم یا خیر؟! یا اگر چنین سیستمی تعریف شده و یا به صورت طبیعی وجود دارد یک مجموعه کامل است یا نقص دارد؟!
صراحتا می توان گفت با توجه به مثال سیستم صنعت گردشگری و در بسیاری از منابع علمی چتری دانستن آن جامعه ی گردشگران زیر سایبان چتر گردشگری میانه نخواهند رفت چراکه سفرکنندگان در پایان رفاه، آرامش و هیجان ناشی از اقامت درشهر ما را با خود به یادگار نخواهند برد. هم چنین هیچ توان برانگیختنی برای جذب آن دسته از بازارهایی که می تواند برای منطقه ی ما نفع اقتصادی داشته باشد نداریم. عمده جذب میانه از شریان گردشگری داخلی در ایران سفرهای دیدار با دوستان و آشنایان یا همان انگیزه های نوستالوژی و اغلب گذرا یا به اصطلاح گردشگران پیک نیک به دستی است که از لحاظ تاثیرات اقتصادی و فرهنگی صنعت گردشگری سهم ناچیزی برای منطقه ی ما دارند. البته جای بسی امیدواری است که گردشگرانی با انگیزه های نوستالوژی در مناطق ترکمانچای و کندوان تصمیم به ایجاد خانه های دوم آن هم برای اقامت موقت در فصولی که میانه آب و هوای مطلوبی دارد گرفته اند.
یکی از ابتدایی ترین انگیزه های سفر تفاوت، تنوع و منحصربه فرد بودن عناصرمقصد مورد نظردر مقایسه با محل سکونت تصمیم گیرنده برای سفراست؛ طبیعتا بر اساس این عوامل است که افراد مقصدی را برای سفر خود انتخاب می کنند یا حداقل مد نظر دارند که به آن منطقه سفر کنند. در پرسش هایی که از مسافران نوروزی به عمل آمده است نظر اغلب آن ها این بوده که میانه برای یک بار دیده شدن خوب است. یعنی ما باید سیستمی را پیاده کنیم که از مرحله گذرگاهی و موقت وارد مرحله اقامت بر اساس وجود سه عنصر انگیزه های ابتدایی گردشگران شویم. البته نا گفته نماند صنعت گردشگری سیستم پیچیده ای است و برای این که بتوانیم برای جامعه ی گردشگران مقصدی دائم و مورد پسند باشیم می بایست نقص های بسیاری را برطرف کنیم تا حداقل یک تجربه و حس خوب سفر برای آن ها رقم بزنیم.
در یک نگاه کلی و عنوان گونه پس از این مرحله و تکمیل اجزای این صنعت چتری در منطقه ی خود به مرحله بازاریابی می رسیم. بازاری که ما برای جذب آن برنامه ریزی انجام می دهیم باید مطابق با عناصر انگیختن برای سفر باشد. چراکه یک گردشگر از مبداء شمال کشور با اهداف فرهنگی و یا حتی طبیعت در مقایسه با مقصد در این جا میانه هیچ گاه شهر ما را برای سفر انتخاب نمی کند چراکه عناصر انگیزه او برای سفر در منطقه ی خود به وفور و حتی بهتر از آن یافت می شود.
نهادهای دولتی و خصوصی می توانند پس از شناسایی و تقویت جاذبه هایی که انگیزه های سفر را برای بازار هدف ایجاد می کنند به برگزاری تورهای تخصصی بپردازند. سیستم مدیریتی تورهای تخصصی باید به گونه ای طراحی شوند که بتوان حداکثر سود و حداقل تخریب منطقه با توجه به عواملی چون ظرفیت قابل تحمل طبیعی و فرهنگی و... را حاصل نمود.
