در نوشته های قبلی همیشه از مشکل نبودن پزشک در درمانگاه کاغذکنان گله میکردم و راستش نا امید شده بودم. در ایام محرم که به آقکند رفته بودم به خاطر کسالت به درمانگاه مراجعه کردم و فهمیدم که اوضاع فرق کرده و بهتر شده. دفعات قبل که میرفتیم یا دکتر نبود یا اگر هم بود با الفاظی که در شان خودش بود با ما حرف میزد و برخورد میکرد. اما این بار با یک انسان شریف مواجه شدم که همه وقت خودشو صرف مردم میکنه و انسانیت رو معنا میکنه.
با دیدن این انسانهای شریف زندگی و نوع دوستی شفافتر میشه و امید و خوشحالی به مردم بر میگرده. میخوام از شبکه بهداشت میانه تشکر کنم که به فکر مردم هستن و دست تمامی پزشکان نوع دوست رو میبوسم.
