قافلان در آستانه‌ی بهاری دیگر در نوروز 1396 با کوله‌باری از جور و جفای دوستان و دشمنان و مهر و صفای نویسنده‌گان و خواننده‌گان پا به سال دوازدهم انتشار می‌گذارد.
قافلان در سال 1385 موفق به اخذ مجوز گردید و پس از مدتی اولین شماره‌ی خود را در دی‌ماه85 منتشر کرد که طی یازده سال گذشته به‌طور مستمر با مخاطبان خود هم‌راه بوده است. تا به امروز 163شماره ماحصل تلاش دست‌اندرکاران این نشریه بوده است.
اکنون با تصویب هیئت نظارت بر مطبوعات مبنی بر تغییر وضعیت انتشار به هفته‌نامه، قصد داریم در نهایت کاری کنیم که با کاهش نقش دولت در زندگی فردی و جمعی‌مان و کاستن از اقتدار سازمان‌های سیاسی بهتر و آزادتر زندگی کنیم. در واقع آرمان سیاسی ما سیاست‌زدایی از مناسبات مطبوعاتی‌ست.
"حلقه‌ی قافلان" هم‌چون دیگر دوستان در تحریریه‌های نسل پنجم روزنامه‌نگاری ایرانی سعی میکند آثار و افکار اسلاف خود را خوب بخواند و بشناسند و به این تاریخ صدساله چیزی (در حد بضاعت‌اَش) بیافزاید.
به باور ما نسل اول روزنامه‌نویسی عصر مشروطه بود که دغدغه‌ی قانون داشته (صور اسرافیل و...) نسل دوم روزنامه‌نویسی عهد نهضت ملی بود که دغدغه‌ی استقلال داشت (باختر امروز و...) نسل سوم روزنامه‌نویسی دوره‌ی انقلاب بود که در پی عدالت بود (کتاب جمعه و...) و نسل چهارم روزنامه‌نویسی دوره‌ی اصلاحات بود که دغدغه‌ی اصلاح‌طلبی داشت (کیان، ایران فردا، عصرما، راه نو و ...) و البته هنوز از این نسل نشریات ارزنده‌ای مانند نگاه نو، گفت‌وگو، چشم‌انداز ایران و... منتشر می‌شود.
اما نسل پنجم نسلی‌ست که از بستر عصر اصلاحات برخاسته است و در کوران حوادث سال‌های اخیر ذهنی نقاد و پرسش‌گر یافته است. ما نسل ایدئولوژی‌های ازپیش‌آمده نیستیم. ما یک حزب نیستیم. ارگان یک فرقه هم نیستیم. صدای یک نسلیم. نسلی که از ایدئولوژی‌های روشن‌فکرانه عبور کرده و قصد دارد به باورهای عمیق‌تری برسد. ما در اینجا مانده‌ایم چون چراغ‌مان در این خانه می‌سوزد. ما را در وطن خود غریب نکنید.
