باز کردن نوشابه های گازدار برای خود و دیگران رفته رفته تبدیل به بخشی از فرهنگ رفتاری در شهرمان شده است. احترام های مبالغه آمیز،دولا و راست شدن های ساختگی،چاکرم-مخلصم های کشکی و... که روزانه در کوچه و محله و خیابان مکرراً از برخی آشنایان(چاپلوس) می شنویم. اما به دو دلیل به آنها عادت کرده ایم؛ اولی به دلیل خوشایند بودن این نوع از خطاب ها برای شخص شنونده و دوم به دلیل تکرارهای خارج از حد که به نوعی گوش با این الفاظ ناهمگون مأنوس شده است.
تابدین جا شاید جز از منظر جامعه شناسی و ارتباط مستقیم آن با فرهنگ،خطر دیگری(ظاهراً) تهدید کننده نباشد اما موضوع از جائی جاده را باریک و با خطر ریزش مواجه می کند که برخی از افراد شروع به دادن عناوین،القاب و سمت های گاه حساس سازمانی و اجتماعی به خود می کنند و با تکرار آن در مجموعه های ذی نفوذ شهر سعی در جاانداختن عناوین مربوطه و مطرح کردن نام خودبا پیشوندهای مذکور را دارند.
نگارنده بر این باور است تمام جوانانی که عموماً هم با مشقت فراوان مدارج تحصیلی را طی نموده اند و اکنون به دلیل عدم مدیریت صحیح مسئولین مربوطه و نبود برنامه ای منسجم و جدی جهت رفع مشکل اشتغال، در آتش بیکاری می سوزند مصداق واقعی افراد مظلوم و بی کس هستند که همه در حد توان و وظیفه باید در راستای حل این معضل به این جوانان مظلوم کمک کنند. اما گاهی اوقات مشاهده می شود عده ای جوان که جنس شان از این جوانان تحصیل کرده ی بیکار اشاره شده در بالا متفاوت است، برای کسب موقعیت از هیچ کاری،تملقی و حتی خیانتی فروگذار نمی کنند. متاسفانه فرهنگ مورد چالش در اوایل متن یا همان فرهنگ نوشابه ای در بین آنها به طرز افسار گسیخته ای رواج پیدا کرده و اباعی هم از قوانین مربوط به جعل ندارند.لذا در پی کسب شغلی حتی هم سایز با پادوئی فلان مسئول،با دروغی که خود گوینده هم آنرا پذیرفته شروع به معرفی خود با عناوین دکتر،مهندس،وکیل دادگستری،مدیر عامل فلان شرکتِ مسئولیت محدود ثبت شده با 100هزار تومان سرمایه و غیره می کنند و در پی جلب نظر مسئولی که زیر لوای وی چشم به منافع دوخته اند اردک وار پشت سر وی رژه می روند.
یکی از آن عناوین و القاب که علی رغم سادگی اش،عدم توجه به آن می تواند پیامدهای غیر قابل تصوری را به همراه داشته باشد استفاده از عنوان تورلیدر،کارشناس میراث،باستان شناس،گردشگرو عناوینی از این دست می باشد.
داشتن مدرک عملی به همراه مجوزهای قانونی جهت شایستگی کسب این القاب،به شخص مجاز این اجازه را خواهد داد که وی با آثار باستانی،نهادهای متولی امور و مکانهای تاریخی دارای آثار(زیر خاکی) در ارتباط باشد و فعالیت های وی در توسعه ی فرهنگی،تاریخی و تمدن شهر موثر افتد. اما تمامی این انتظارات از توسعه مربوط به زمانی می شود که اولاً شخص حداقل مدرک دانشگاهی مربوط به باستان شناسی و یا گردشگری را داشته باشد ثانیاً صلاحیت وی از طریق مراجع قانونی متولی تأئید شده باشد و ثالثاً نام و نشان وی به لحاظ عضویت در سازمان میراث گردشگری معرف عامه ی مردم باشد.
در غیر اینصورت در ارتباطات روزمره با اشخاصی روبرو می شویم که خود را تورلیدر،کارشناس میراث،باستان شناس و... معرفی می کنندکه عدم نظارت به موارد فوق احتمالاً سبب خواهد شد تا اینگونه افراد در رفتارهای خود جری تر شده و بدون محابا و تنها به واسطه ی معرفی خود از طریق چند خط مطلب در وب سایت های محلی و پَرچ کردن خود به برخی خبرگزاری های بی نام و نشان و گرفتن چند عکس ز مکانهای تاریخی و توریستی میانه و در یک جمع بندی،معرفی خود به عنوان عکاس و با مدرک تحصیلی که هیچ ارتباطی به میراث و باستان ندارد و صرفاً با رفت و آمدهای ستادی در برخی از نهادهای نظارتی شهرستان،کم کم جلب اعتماد کرده و در پی دستیابی به اهداف زشت خود ممکن است روزی بیل و کلنگ به دست در حال حفر مناطق باستانی در برخی نقاط دور افتاده شهری دیده شود و به امید پولدار شدن یک شبه از دوست و آشنا و سایت محلی و مرجع نظارتی و عناوین و القاب جعلی هزینه کند.
آنوقت دیگر جا تر است و بچه نیست از تمام شهر به گوش خواهد رسید. لذا به مسئولین و مردم پیشنهاد می شود افرادی را که تا به امروز نام و نشانی از آنها در شهر وجود نداشت،افرادی که با شرکت در یک دوره ی دو روزه خود را تورلیدر معرفی می کنند،کسانی که هیچ دانش و سواد این حوزه را در دانشگاه کسب نکرده اندو روزی دوربین به دست عکس...میگذارند سپس بای بای کرده و روزها و ماهها ناپدید می شوند اعتماد نکرده و صرفاً با درخواست احراز هویت حقوقی با آنها همکاری کنند که میراث این شهر بیش از این به تاراج نرود.
