بنام خدا
امام علی (ع)می فرماید :هرگاه درستی و پاکی بر زمانه و مردمش حکمفرما باشد ،اگر کسی به دیگری بدون انکه گناهی از او آشکار شود گمان بد برد ستم کرده است .
اشاعه ی فرهنگ و توسعه ی آن این روزهایکی از موضوعات مهمی است که اذهان مسئول و غیر مسئول وهمه ی انسانهای صاحب نظر را به خودمشغول کرده است و همه می کوشند تا زمینه های رشدو شکوفایی آن را مهیا کنند زیرا این حقیقت برای همه اشکار شده است که تا فرهنگ جامعه ای اصلاح نشود در ان جامعه نیز اثری از رشد و بالندگی نخواهذ بود .
با گذری در تاریخ و مطالعه ی سرگذشت جوامعی که طعم شکست و بدبختی را چشیدند متوجه می شویم که آنها با تکیه بر فرهنگ بومی و با اراده ی ملی و اتحادو نهادینه کردن آن در تک تک اعضای خود توانستند در مدت کوتاهی از بحرا ن خارج شوند و به کشورهای تراز اول دنیا تبدیل شوند .علت نگارش بنده مطلب جالبی بود که در یکی از سایت ها خواندم و آنهم خرده گیری خبرنگاری به شیوه ی فرهنگ سازی یکی از نمایندگان شهرمان بود ،خرده گیری که در نوع خود جالب و سوال برانگیز است ..
متاسفانه ماها که مدعیان قلم و فرهنگ هستیم هنوز نتوانسته ایم در عقاید عوامانه ی خود کمی تجدید نظر کنیم و تا چیزی به مزاج مان خوش نمی آیدو یا کسی را قبول نداریم به جای پیشنهاد وراهکار تمام کارهای خوب و بد او را پیچیده و اورا رد می کنیم ،چون با بزرگ شدن او احساس کوچکی می کنیم زیرا این فرهنگ را در خود درونی نکرده ایم که حرف اول و آخر ما باید پیشرفت و افتخار شهرمان باشد حالا به دست چه کسی باشد مهم نیست ..ولی هنوز منیت ها در این شهر بیماری مسریست که ریشه کن نشده و کسانی که سابقه و پیشینه ی آنها هم در لاف زدن برای ما معلوم است ، از بالا و پایین و هر سمتی مدعی دایه ی مهربانتر از مادر هستند ..
مشکل خبرنگار عزیزی که مطلب را نوشته بودند اینست که در کمال آرامش و بی هیچ دغدغه ای نشسته و از فرسنگ ها فاصله و سالها دوری از میانه با گذری کوتاه در سایت و روزنامه های محلی به این نتیجه می رسد که نماینده ی شهر میانه در حال ریا و تبلیغات است و باید هر چه سریعتر موعظه و ارشاد را به صورت تخریب و بدبینی نثار ایشان کرد و مردم را آگاه نمود ،با اینکه خودشان در اطلاع رسانی مشکلات میانه و سالهایی که این شهر از بدبختی و فلاکت بیداد میکرد بی تفاوت نشستند و قلم خود را بالای طاقچه پنهان کردند . سوالم اینست که آقای خبرنگار شما ان زمان که در میانه بودید چه گلی به سر این شهر زدید ؟؟
کدام یک از مشکلات میانه را رسانه ای کردید و کدام مشکل از طریق شما حل شد . شمایی که ادعا می کنید دلسوز شهرتان هستید نه اینکه آن زمان هم باهم دست به سینه ایستادنها و بله قربان گفتن ها را مشق می کردید و تا دیدید از این شهر شهر درست نمی شود میانه را با بدبختی هایش تنها گذاشتید و حالا که کسانی از جنس همین مردم برای جمع وجور کردن جسد بی جان این شهر به پا خاسته اند را محکوم به ریا و تزویر می کنید و آمار پولهای خرج شده را از آن فاصله با رادارهای اختصاصی تان می سنجید .
چرا هنوز هم فکر می کنید که ناجی و دلسوز تر از شماها پیدا نمی شود وقتی در بین مردم نیستید تا بدانید طعم محرومیت و عقب ماندگی چیست؟ و فقط شعار و نطق های تو خالی تان را روانه ی این شهر و مردمش می کنید و همه را از حرکت باز می دارید .نه اینکه همین آقای دکتر مددی که شما او را به کمک به محرومین و نیازمندان و برگزاری کلاسهای رایگان کنکور و فرهنگ سازی محکوم می کنید از بین همین مردم محروم و با رای آنها برخاسته و به مجلس رفته اند و باید در قبال همین مردم پاسخگو باشند؟ آیا همین اقا که شما ایشان را به ریا و تزویر و تبلیغات محکوم می کنید نباید در قبال کارهایشان مردم را مطلع سازند ؟؟
آیا شما خبرنگار سفر کرده همین فردا پس از پایان دوره در صورت عدم اطلاع رسانی ایشان را به بی کفایتی و بی لیاقتی محکوم نمی کنید ؟ آیا با جملات کدام خدمت را انجام دادید و چهار سال را چه کردید ایشان را نمی کوبید؟ واقعا نمایندگان باید با کدام ساز شما ... اگر همین اطلاع رسانی ها نباشد مردم چگونه باید به درستی آرای خود پی ببرند و چگونه از میزان صلاحیت انها باخبر شوند.؟
وقتی همه چیز باید به قول شما در خفا و دور از نگاه مردم باشد چند دسته از مردم علم غیب دارند تا گفته ی نماینده شان را قبول کنند و اصل اطلاع رسانی از دید شما به چه معنی ست ؟ این تئوری غلط شما بیشتر به جای نقد شبیه قیاس مع الفارقی ست که از پیش محکوم و بی جواب خواهد ماند، چرا که مسئولان را با زمان ائمه مقایسه می کنید و یادتان رفته که معصومین و ائمه جز برگزیدگان و بی همتاهای عالم بودند و نیازی به دیده شدن و تحسین نداشتند ولی مسئول و سکان دار یک شهر برای حفظ حرمت و ارزش آرای مردم باید از کارها و برنامه های خود با مردم سخن بگوید و این یعنی ارجح دانستن ارزش و احترام مردم و حقوق شهروندی را به جای خواب و بی خیالی در الویت قرار دادن و خود را ملزم و مکلف به خدمت دانستن، که این هم نوعی فرهنگ سازیست که ما بعد چندین سال در این دوره از آن مستفیض شده ایم .
چرا خودمان را گول می زنیم و این ذهنیت بدبینی را همگانی می کنیم وقتی که در لفظ قلم حرف زدن و موعظه و پند فقط مردم را خطاب قرار می دهیم و خودمان را پاک و مطهر می دانیم و کارهای مثبت دیگران را هم بی ارزش جلوه می دهیم .لطفا با خودمان روراست باشیم شمایی که شیوه ی یتیم نوازی حضرت علی (ع) را مطرح می کنید ولی یادتان میرود که در قضاوت در مورد مردم فرموده ی مولا (ع) و جانب عدل و انصاف را بگیرید و در شک و بدبینی و دروغ و بهتان و به میل خودتان عمل می کنید نه شیوه معصومین ...
مگر نه اینکه این شهر با تمام فلاکت میراث بدبختی های چند ساله و بی خیالی مسئولین مدعی و دلسوز ی بودند که شما به آنها به به و چه چه می گفتید و الان همگی ترک دیار کرده و دست ما را لای پوست گردو گذاشته اند .آقای خبرنگار ما به دایه نیاز نداریم ما به مادری مهربان نیاز داریم تا درد و مشکلاتمان را حل کند و تمام جان و مال و وجودش را در راه شهرش فدا کند .درست است که ما را هم به جانبداری از شخص فلان و نماینده ها متهم خواهید کرد ولی لطفا کمی با خودمان رو راست باشیم آیا حمایت و همفکر ی کردن با مسئولی که برای شهر و مردمش جان برکف ایستاده ارزش دارد یا چوب لای چرخ کردن ها و خشکاندن ریشه ی همدلی و باهم بودن ها و رفتن دود همین آتش بیاریها در چشم خودمان ...
آیا همین پولهایی که شما آمارشان را بهتر دارید صرف کمک و تهیه ارزاق برای مردم محروم و توسعه ی فرهنگ و علم شود بهتر و به نفع ماست یا صرف تشریفات پنهانی و ولخرجی های و خرید ماشین های لوکس و گران قیمت که مسئولین سوار شده و از کنار مردم نیازمند با ژست و قیافه رد شوند ؟ پس جای درستی ایستاده ایم.لطفا پند و اندرزهای خودتان را همان گونه که در گذشته خرج نکردید حالا هم به وسیله ای برای سرکوب نماینده ها و یاس مردم قرار ندهید چون به درد کسی نخواهد خورد .
ما بهتر از شما می دانیم چه کسی به درد این شهر می خورد کسی که همیشه به فکر مردم و دفترش به روی همه باز باشد کسی که نیاز مردم را واجبتر از نیازها و ولخرجی های خود بداند چون کار سختی نیست .چون قضاوت در مورد میزان خلوص نیت و ارزش کارهای خداپسندانه در دست و اراده ی ما نیست و خداوند عالم بر تمام نیتها آگاه است و ما فقط ظواهر را میبینیم چه خوب که دردی از مردم حل شود و محرومی شب را با آرامش بخوابد . مهم اینست نه نیت ناجی و احسان کننده.
لطفا با خودمان روراست باشیم ...
با تشکر
