فرمند، یکی از نمایندگان میانه در مجلس شورای اسلامی هفته گذشته در شورای اداری شهرستان ادعاهای تندی را بر علیه امام جمعه ایراد کرده بود که قافلان گوشهای از این جملات را عیناً برای تنویر افکار عمومی منتشر میکند:
«بارها به امام جمعه گفتهام که بیا و در این شهر بشین امامجمعهایات را بکن. بارها آقای تقوی باصطلاح رئیس ائمهی جماعت کشور! از من دعوت کرده است، خودش از من خواسته است که بیا و گفته که مقام معظم رهبری فرمودهاند ائمهی جماعت باید تمام وقت باشند. نظر تو چیست؟ چند نفر معرفی کن. گویا این آقا (حامدی) نمیتواند بیاید و تمام وقت باشد. به من گفتهاند اسفند ماه حکم امام جمعه تمام میشود. ما آقا (حامدی) را احضار کردهایم و به او رساندهایم که آقای امام جمعه! آقای حامدی! آقای فرمند و سایر میانهایها!!! نظرشان این است که تماموقت در میانه باشید. اگر میتوانید بفرمایید و اگر هم نمیتوانید ما برای خودمان کار داریم، تشکیلات داریم. دوباره مرتبط پارلمانی او به من گفت دکتر فرمند نظر شما دربارهی امام جمعه چیست؟ گویا (حامدی) اظهار کرده است من به میانه نمیتوانم بیایم. گفتم مجبورش کنید. عین جملهام است. گفتم مجبورش کنید بیاید و بنشیند در میانه. تمام ادارات من جمله امام جمعه!!! باید بیایند و در اینجا کار کنند!!! حرف دیگری هم نداریم! الان هم چند نفر را اینها بررسی میکنند و باز از من پرسیدند فلانی چند نفر را سراغ داری در میانه؟ من دخالت نمیکنم ولی اگر دخالت کنم یک فرد بومی بدهید ولی اگر ندهید هم مسئلهای نیست؟ آنها اصرار داشتند که من بالاخره یک نفر را معرفی کنم و سه نفر را معرفی کردم و اصرار داشتند بالاخره روی کسی غش کنم!»
حالا
حجت الاسلام حامدی امام جمعه میانه حامل پیام از رییس شورای سیاست گذاری ائمه جمعه کشور است که صبح امروز در جلسه اخلاق شورای اداری آنرا نقل کرده اند.
"حجت الاسلام تقوی در واکنش به اظهارات فرمند نماینده میانه در شورای اداری: نه کسی را دعوت کردیم، نه با کسی صحبت کردیم و نه از کسی نظرخواهی کردیم و من شدیدا صحبت های نماینده میانه را تکذیب می کنم".
حالا مردم قضاوت خواهند کرد که این نماینده محترم بر چه اساسی این ادعاهای بی اساس را مطرح کرده است؟
آیا تمامی صحبت ها و ادعاهای ریز و درشت فرمند مثل این ادعا، آبکی و دروغ است؟
چرا یک نماینده مردم باید تا این حد ملت را هالو فرض کند و حتی شورای اداری شهرستان را بفریبد؟
قضاوت را به مردم واگذار می کنیم و منتظر حوادث بعدی برای تحلیل اوضاع می مانیم.